Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 22, 2011

Αύριο...και αύριο...και αύριο..

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death
.. Out, out, brief candle!
Life’s but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing

Shakespeare W.  Macbeth. (Act 5: Scene 5).


Πρώτα λένε βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και ύστερα το χούι. Εν αναμονή κάποιας παράστασης Lady Macbeth. 

P.S. I m fine. Seriously. 

8 ταξίδεψαν μαζί της:

Ginny είπε...

ΑΑΑΑΑΑχ, πες μου ότι παίζεις Μάκβεθ, θα εκραγώ!!!! :)
Δε χρειάζεται να έχεις κατάθλιψη για να ανεβάζεις μελαγχολικά και φιλοσοφικά κομμάτια!!!;)
Φιλιά πολλά!!!

Estella είπε...

Να παίζω εγώ Lady Macbeth? Μμμ δεν θα ήταν καθόλου κακό. Χαχα. Όχι... Αλλά μου άρεσε αυτό το απόσπασμα.

kittaro είπε...

ο ρυθμός ποτέ δεν είναι ασήμαντος… μαζί με την αρμονία και τη μελωδία, είναι τα τρία βασικά στοιχεία της μουσικής... ολόκληρης της ζωής μας… είναι φαινόμενο του σύμπαντος και της ζωής...

το αύριο μπορεί…

Estella είπε...

Ξέρεις kittaro, αυτό το ταλέντο σου να με αποστομώνεις είναι εξαιρετικό. Νομίζω θα συμφωνούσε και ο Shakespeare.

Ianos είπε...

Εγώ ήρθα καλησπερίζω και φεύγω ικανοποιημένος από το υστερόγραφο!!!Φιλί και καληνύχτα!!! :)

Estella είπε...

Φιλάκι και καλημέρα :D

Clem Lumen είπε...

Estellακι!
Γιατί δεν μπορούσα να σε βρω τόσο καιρό?
Και σε έψαχνα και σε έψαχνα και σε έψαχνα...
Επιτέλους!
Ελπίζω να είσαι καλά..
Φιλιά πολλά:)

Estella είπε...

Είχα κρυφτεί καλά... Χεχεχε. Θα τα λέμε ;) Ελπίζω να είσαι καλά και συ.