Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 24, 2010

Τυχαίο;

Και ναι, κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε αφού κάνω ανάρτηση μεσημέρι. Βέβαια με τόση συννεφιά μάλλον απόγευμα θυμίζει... Να στείλω πολλά πολλά πολλά φιλάκια στη Γαλλία και συγκεκριμένα σ έναν απο τους καλύτερους μου φίλους που βρίσκεται εκεί. Γλυκέ μου σε περιμένω πως και πως!

Και τώρα να επιστρέψω στο θέμα της ανάρτησής μου... Τυχαίο;

Μπορεί να έχετε βαρεθεί τον τρελιάρη τύπο στην διαφήμιση, αλλά όσο το σκέφτομαι... Σ αυτή τη χώρα η τύχη σπανίζει. Και δε μιλώ μόνο για την τύχη το αντίστροφο της γκαντεμιάς αλλά και την τύχη με την έννοια του τυχαίου.

Κατ αρχήν, αυτό που γενικά παρατηρώ είναι η επιλογή οικονομικών ψυγείων και πανάκριβων τηλεοράσεων. Είναι τραγικό πραγματικά. Δηλαδή, προτιμάς να πας απο δηλητηρίαση από ένα ψυγείο που δεν κάνει καλά τη δουλειά του παρά να μη βλέπεις τη Μενεγάκη 3d; Τυχαίο;

Δε νομίζω! Μετά τις μειώσεις που έχουμε φάει όλοι λίγο πολύ στη μάπα αλλά και αυτή την αγωνία μη χάσουμε τη δουλειά μας ποιος έχει διάθεση να βγει; Και δεν είναι μόνο η διάθεση, είναι και τα χρήματα. Γιατί για μένα που δεν έχω οικογένεια νοίκια και δόσεις να πληρώνω δε λέει κάτι ένα πεντάευρο. Για κάποιον με ευθύνες και φεσόματα όμως; Όπως είχε πει και μια αρκετά ευγενική κυρία που έτυχε να μιλήσουμε "Μια διασκέδαση έχουμε και μεις στη ζωή μας... Ας επενδύσουμε εκεί και ας βλέπουμε καλύτερα..."

Φυσικά όλη αυτή την τάση του κόσμου την ξέρουν και οι δημοσιογράφοι και οι αξιότιμοι πολιτικοί μας. Αυτό που επίσης παρατήρησα είναι ότι υπάρχει μια επιστροφή στις παλιές καλές εποχές των βραζιλιανικοαργεντικοτουρκικομεταγλωτισμένων εκπομπών. Τυχαίο;

Δε νομίζω και πάλι... Όσο περισσότερη τηλεόραση παρακολουθείς, τόσο πιο λαπάς γίνεται ο εγκέφαλός σου. Μπορεί να μην έχουμε την Χουάνα την άπαρτη, αλλά έχουμε ένα σωρό ισάξιες εκπομπές να μας συντροφεύσουν. Και ακόμα περισσότερο, σειρές βασισμένες σε νοτιοαμερικάνικα και πάλι σενάρια. Μα έλεος, τόσους Έλληνες σεναριογράφους έχουμε, δώστε τους μια ευκαιρία. Δεν ξέρεις ποτέ....

Και μετά είναι αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογοκινδυνολογία των δημοσιογράφων. Αμαν ρε παιδιά την καταστροφή φέρατε! Πιο πολύ κίνηση είχε η αγορά αφότου ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα παρα πριν. Και δεν είναι μόνο αυτό, με το που πάει ο Πρωθυπουργός για δηλώσεις στην Θεσσαλονίκη στρέφονται ξαφνικά όλοι στους φορτηγατζήδες και τη βενζίνη. Ξαφνικά εκείνη την ημέρα τους έπιασε να πούνε για τις ουρές στα βενζινάδικα και εν τέλει, τι είπε ο Παπανδρέου δεν πρόσεξε κανένας. Πήγαινε με το μετρό ρε αδερφέ και άνοιξε τ αυτιά σου. Αυτοί σε κυβερνάνε. Αποπροσανατολισμός. Τυχαίο;

Κάτι ακόμα μια που ήρθαμε στην πολιτική. Αφήστε επιτέλους τον κύριο Καραμανλή ήσυχο. Τόσες δόξες δεν γνώρισε ούτε όταν ήταν πρωθυπουργός! Δεν έχει συνηθίσει να παίρνει θέση στα πράγματα, τώρα πρέπει να τον αναγκάσετε να το κάνει; Τόσα χρόνια που ήσαστε κύριε Σαμαρά και λοιποί μπλε;

Θα μιλήσω με πλήρη ειλικρίνεια. Δε νομίζω ότι είναι η οικονομική κρίση που μας έχει κάνει έτσι σκατά σα χώρα. Είναι ότι φάγανε μα τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια- όχι μόνο οι μπλε. Όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου- και τώρα μας πετάτε ένα "Η οικονομική κρίση μας έφερε ως εδώ". Ναι σιγά... Η πολιτική μας κρίση μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Αλλά που μυαλό να σας κατεβάσουμε έναν έναν απο τα έδρανα της βουλής.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ο νεοέλληνας ή ελληνάρας ή όπως θέλετε πείτε τον είναι βυθισμένος σε άλλα όνειρα. Εκτός του να βγάλει τα προς το ζην έχει και αυτό το κόλλημα με την επιστήμη- όσο το σκέφτομαι ανέκαθεν το είχε. Αν εμένα ο γιος μου δε βγει πυρηνικός φυσικός δεν θ αξίζει τίποτα στην κοινωνία. Αν εμένα η κόρη μου δε βγει μεγαλογιατρός τι θα κάνει; Κουλάρετε. Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα και μάλιστα εξίσου σημαντικά σ αυτόν τον κόσμο. Και να η παραπαιδεία και τα κολέγια να δίνουν και να παίρνουν... Απλά ρωτήστε τα παιδιά σας τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν... Απλό δεν είναι; Ίσως σας βοηθήσει και σας να μεγαλώσετε.

Ναρκωτικά. Πρέζα. Παραμύθα. Όπως θέλετε πείτε το, εγώ το βλέπω να αυξάνεται. Τυχαίο;

Δε νομίζω.... Είναι μια αρκετά έξυπνη και πρακτική μέθοδος να κρατήσεις έναν λαό δέσμιο στα πάθη του. Σωματικά και ψυχικά. Γιατί το ναρκωτικό φίλοι μου κατα κύριο λόγο έχει επικρατήσει στην κοινωνία μας με τη μορφή ψυχολογικού βιασμού. Δεν φέρουμε σημάδια στα χέρια μας, στην ψυχή μας είναι.

Ο Ναρκισσιμός της εποχής... Αν δεν μετράω τα κόκαλά σου, και δεν έχεις πλατίνα το μαλλί είσαι μπάζο. Αν δεν εισαι μέσα στ αναβολικό και δεν έχεις αμαξάρα μείνε παρθένος μέχρι τα 50 που παίζει να τ αποκτήσεις... Υπερ-καταναλωτισμός. Ψώνιζε ψώνιζε ψώνιζε... Όσο πιο πολύ αγοράζεις τόσο πιο πολύ πουλιέσαι τελικά... Και το πορτοφόλι μένει άδειο... τυχαίο;

Ναι... μπορεί να ναι όλα τυχαία τελικά... Ας μην παρανοϊσω ακόμα. Έχω κι άλλες αναρτήσεις να κάνω. Φιλιά.

Η φίλη σας,
Estella



Σημείωση: Είμαι αισιόδοξη... Θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Έλληνες είμαστε. Πάντα δεν ξεγλιστράμε σαν το χέλι...; Ο επίλογος δεν γράφτηκε ακόμα... Και η πένα είναι στα δικά μας χέρια... 



Ο επίλογος δεν γράφτηκε και ούτε πρόκειται ποτέ
ωσότου κλείσουνε τα μάτια για καλά και οριστικά
του φωτός πολεμιστής και τούτη τη φορά
σε πέτρες συμπληγάδες και ματωμένα δάκρια,
δεν σκύβω το κεφάλι περάσανε τα άγρια
ώσπου να επιστρέψουν ξανά να με γυρέψουνε
με θάρρος και με θράσος...

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 17, 2010

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά...

Καλημέρα αγαπημένο μου ονειρολόγιο,

Δε σε ξέχασα. Και όχι δεν σας ξέχασα. Παρότι χάθηκα λίγο... Οκ χάθηκα πολύ... Σόρι απλά πέσανε πολλά μαζί και... Ε με ξέρετε μωρέ τώρα...

Διάβαζα ότι η βιολογική ανταπόκριση του οργανισμού στο άγχος, στο φόβο, στο θυμό και στον έρωτα είναι ακριβώς ίδια. Για σκέψου... Τότε πώς μπορείς να είσαι σίγουρος οτι είσαι ερωτευμένος και όχι φοβισμένος; Και αν τελικά ο έρωτας περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω συναισθήματα;  Που μάλλον τα περιλαμβάνει δηλαδή τότε πως όλα αυτά δεν εκρύγνονται; Ξέρετε... Καμπουμ!!!

Και λάβα....

Απρόβλεπτη...Σαν μια γνωριμία που ούτε καν φανταζόσουν

Όχι δεν είναι σουρεάλ. Είναι η φυσιολογική σειρά των πραγμάτων. Και όχι δεν το μετάνιωσα που σε γνώρισα. Απλά δεν ήθελα να δεθείς μαζί μου. Δεν είχε κανένα νόημα δηλαδή. Μόνο κακό θα σου έκανε και ήδη περνάς πολλά μικρή.

Όσο για άλλους, παραμυθάδες ονειροπόλους που γνώρισα ευχαριστώ που έκαναν το μυαλό μου να δουλέψει. Να αναθεωρήσει να ταξιδέψει να ξυπνήσει..... Ακόμα κι αν νομίζουν οτι με πίεσαν με τον άλφα ή βήτα τρόπο... Ακόμα κι αν απόψε παραείμαι χάλια για να απαντήσω...

Τέλος... μια τελευταία γνωριμία... Μπα. Άστη. Αυτή δεν αξίζει τελικά. Για πολλούς λόγους. Πόσο μάλλον γιατί υπήρξε αναίτιο αντικείμενο ζήλιας. Χαχ...

Καυτή...σαν την ένταση του χωρισμού.

Ένας χωρισμός είναι σαν το λάθος χαρτί που σου ήρθε στη λάθος παρτίδα. Πάντα σε νευριάζει ή σε απογοητεύει. Και αυτό αισθάνομαι. Θλίψη... Όχι δε θα το έλεγα. Βλέπετε η συσσωρευμένη κούραση, η πίεση και η αναίτια ένταση το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι φθορά στα θεμέλια. Και τι γίνεται όταν δεν υπάρχουν θεμέλια; Ακριβώς..... Σωριάζονται όλα.

Βουβή... σαν το χαμόγελο πριν την ολική έκρηξη.

Χαμογέλαστε... Κάντε τους άλλους να ανησυχούν... Εξάλλου υπάρχει καλύτερος τρόπος να πολεμήσεις αυτόν τον κόσμο απο ένα χαμόγελο; Σύμφωνα με τους μελετητές όσο πιο πλατύ και μεγάλο είναι αν απο καλύπτει και την κάτω σειρά των δοντιών σημαίνει αυξημένη τάση για επίθεση...

Καταστροφική... Σαν τις αποφάσεις που κι απόψε θα αναβάλω.

Έχω ένα σχέδιο πορείας. Και μ αυτό πηγαίνω για να μη βουλιάξω την καρδιά μου. Πυξίδα ο καπνός του ηφαιστείου. Ελπίδα το κάτι καλύτερο που θα αφήσει η έκρηξη. Η λάβα... Κόκκινη. Το αίμα που πλέον πάλλεται στις φλέβες μου. Πυκνώνει και με ωθεί σ ένα παιχνίδι που δε θα χει γυρισμό. Και δε με χαλάει. Τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν, φεύγουν και χάνονται. Χωρίς επιστροφή. Χωρίς επανάληψη...

Στην υγειά των όσων έρθουν. Των όσων έφυγαν. Και των σκιών που είπαν να με συντροφεύσουν κι απόψε.




Εγώ το φως μετάλαβα
κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως
Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα
του κόσμου τα χλωμά
Κατάλαβα
Εγώ το φως μετάλαβα
κι αντέχω τη φωτιά
στο στήθος
Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα
του κόσμου τα χλωμά
κατάλαβα


Σημείωση: Θα περάσω απο τα blogάκια σας πολύ σύντομα να τα πούμε λίγο... 

Η φίλη σας,
Estella

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 01, 2010

Καλό μήνα

Φίλοι μου,
Καλό μήνα. Ο Σεπτέμβρης με βρίσκει σε μάλλον άσχημη φάση. Αισθάνομαι τόσο κουρασμένη... Και δεν είναι μόνο το σώμα μου που νιώθω οτι έχει αρχίσει και δεν έχει αντοχές. Είναι ψυχικό το βάρος. Ένας θυμός, μια οργή που εννοείται δεν μπορώ να εκφράσω κάποιες φορές γιατί οι απαιτήσεις των καταστάσεων προβλέπουν διπλωματία.

Ν αλλάξουμε για λίγο κλίμα. Δρόσισε λοιπόν... Νομίζω η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα απολαυστική... :) Αποφάσισα να διαμορφώσω το δεύτερο μπαλκόνι του σπιτιού. Αυτό που βρίσκεται δίπλα στο δωμάτιό μου. Εκτός από ένα μικρό ρετουσαρισματάκι- ω ναι βάψιμο εννοώ- θ ασχοληθώ πλέον με την κηπουρική σε εντελώς προσωπικό επίπεδο... Όσοι λοιπόν ασχολείστε και έχετε να μου προτείνετε κάτι από άποψη επιλογής φυτών ή μπορείτε να με συμβουλέψετε θα χαρώ πάρα πολύ!

Ο έρωτας είναι η πιο τρελή και ασταθής κατάσταση στη ζωή ενός ανθρώπου. Αρκεί να μην μπερδεύεται με τον ενθουσιασμό... Και ακόμα περισσότερο με την κτητικότητα. Αυτή η αρρώστια των ανθρώπων να θέλουν να θεωρούν κτήμα τους έναν άλλο άνθρωπο, να κολλάνε, να θέλουν να ελέγχουν και να εξουσιάζουν... Δεν την κατάλαβα ποτέ.

Φυσικά... Ποια είμαι εγώ να κρίνω την ιδέα που έχει ο καθείς στο μυαλό του για την έννοια του έρωτα...ή της σχέσης.

Καλό μήνα και πάλι παιδιά. Καλή δύναμη και καλό χειμώνα.


Κλιμα της απουσιας

          1
Ολα τα συννεφα στη γη εξομολογηθηκαν
Τη θεση τους ενας καημος δικος μου επηρε
Κι οταν μεσ'στα μαλλια μου μελαγχολησε
Το αμετανοητο χερι
Δεθηκα σ'ενα κομπο λυπης.

          2
Η ωρα ξεχαστηκε βραδιαζοντας
Διχως θυμηση
Με το δεντρο της αμιλητο
Προς τη θαλασσα
Ξεχαστηκε βραδιαζοντας
Διχως φτερουγισμα
Με την οψη της ακινητη
Προς τη θαλασσα
Βραδιαζοντας
Διχως ερωτα
Με το στομα της ανενδοτο
Προς τη θαλασσα

Κι εγω - μεσ'στη Γαληνη που σαγηνεψα.

          3
Απογευμα
Κι η αυτοκρατορικη του απομονωση
Κι η στοργη των ανεμων του
Κι η ριψοκινδυνη αιγλη του
Τιποτε να μην ερχεται Τιποτε
Να μη φευγει
Ολα τα μετωπα γυμνα
Και για συναισθημα ενα κρύσταλλο.
Οδυσσέας Ελύτης



Η ζωή μας είναι σαν ένα θέατρο... Απόψε έχεις έναν ρόλο... Αύριο; Τι θα σαι; Υποκλίσου στο κοινό σου....Κλόουν την Τετάρτη...την Κυριακή νεκρός...