Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2009

Μέσα στα ζόρικα τα blues...

Δυο μέρες κλεισούρα, δυο μέρες ηρεμία. Με όλη τη σημασία της λέξεως. Τελικά η απομόνωση δεν είναι απαραίτητα κάτι το κακό. Μερικές φορές βοηθάει να καθαρίσει το μυαλό και σκέφτεσαι πιο καθαρά.

Η θετική ενέργεια ξεπερνάει τα όρια της και θέλω να πιστεύω οτι δε θα αλλάξει πριν προλάβω να τη χαρώ... Είναι και αυτή η απροσδόκητα ρομαντική διάθεση απόψε που προέκυψε στο ξαφνικό και με εχει αφήσει με ένα χαμόγελο μέχρι τ αυτιά και χαλαρά κομμάτια στο media player.Γι αυτό ας μιλήσουμε για λίγο άσχετα θέματα απόψε.

Συγχαρητήρια στην εθνική μας που μας έκανε περίφανους με ένα ακόμα μετάλλιο στο μπάσκετ. Να στε καλά παιδιά πάντα επιτυχίες! 

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι λείπει απο τη ζωή μου...Ίσως η ένταση... Όπως και να χει μέχρι να το βρώ αυτό το κάτι που χρειάζομαι δε θα κυνηγήσω τίποτα. Άσε που παίζει αμα πάω να το κυνηγήσω να φύγω και να μη με βρεί εδω... παρακμή... :P

Επίσης να πώ οτι πέρασα ένα πολύ τζαζ απόγευμα. Κυριολεκτώ. Τζαζ! Ξετρύπωσα κάτι παλιά cds και ανακάλυψα οτι τελικά αυτό το είδος ίσως και να μ αρέσει... Ακόμα άκουσα όλο το καινούριο δισκάκι της Τσάτσου, "Α γαπήσου" και μπορώ να πώ οτι βρήκα κομματάκια να μου αρέσουν αρκετά. Αν βρείτε χρόνο και διάθεση καντε ενα search στο youtube... παίζει να σας αρέσει... Ο τίτλος πάντως είναι σίγουρα παιχνιδιάρικος. Α γαπηθήτε λοιπόν! Γιατί η αγάπη στη ζωή μας παρότι ειναι απαραίτητη σπανίζει!