Τετάρτη, Αυγούστου 26, 2009

Διαθέσεις

Αν κάτι πάντα με προβλημάτιζε είναι το πόσο γρήγορα μπορεί ν αλλάξει η διάθεσή μου και ακόμα περισσότερο, πώς γίνεται οι άνθρωποι γύρω μου να με επιρρεάζουν τόσο εύκολα...

Είναι κάπως δύσκολο να πω οτι αυτό είναι καλό. Σίγουρα μπορώ να καταλάβω τον άλλο ευκολότερα, να βρεθώ στη θέση του και να τον βοηθήσω. Την ίδια στιγμή όμως δεν αφήνουν ευχάριστα συναισθήματα να κρατήσουν για πολύ. Δεν είναι και αυτό μια φθορά;




Από την άλλη αυτές οι ξαφνικές αλλαγές στη διάθεση είναι τρομακτικές. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος οτι είσαι ο εαυτός σου. Δεν μπορείς να ξέρεις εαν είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, καταθλιπτικός ή χαρούμενος, ευαίσθητος ή σκληρός. Και τί γίνεται αν τελικά είσαι όλα αυτά μαζί; Ξέρω... ο καθένας απο εμάς κρύβει μέσα του μια διχασμένη προσωπικότητα. Άραγε υπάρχουν άνθρωποι που είναι κάπως πιο διχασμένοι απο τους υπόλοιπους;

Είναι σπαστικό να ψάχνεις τον εαυτό σου και κάθε φορά που λές "ναι εγώ είμαι αυτός/ή" κάτι μέσα σου να φωνάζει "όχι". Ένα ακόμα θέμα που σε καίει είναι αν αυτοί που είναι γύρω σου σ αγαπάνε γιατί βλέπουν αυτό το κάτι που σε σένα διαφεύγει, ή γιατί ενδιαφέρονται για μια απο τις πλευρές σου που σήμερα θα έχεις και αύριο μπορεί όχι...




Υπάρχει όμως και εδώ κάτι θετικό... αυτά τα συναισθήματα που σε σκεπάζουν σαν σκιές και φέρνουν στην επιφάνεια κομμάτια σου που είτε δε σ αρέσουν είτε σε φοβίζουν, μπορούν ξανά να θολώσουν σταδιακά εάν κάποιος βρεθεί να σε κάνει να ξεχαστείς με την παρουσία του, (έστω και ηλεκτρονική), με την μουσική του ακόμα και με ένα αστείο για μια...μπλούζα...

Σ' ευχαριστώ... Εύχομαι να σε συντροφεύσουν τα πιο γλυκά όνειρα απόψε. :)