Κυριακή, Φεβρουαρίου 07, 2010

Υποκρισίας Πανήγυρις

Μια φορά και εναν καιρό, ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις... Πιο σκληρές και απαιτητικές απ οτι μοιάζουν εκ πρώτης όψεως είναι έτοιμες να κατασπαράξουν τους κακούς ηθοποιούς και να τους καταγγείλουν στην αστυνομία της υποκρίσιας ως "οι λάθος", "οι κακοί", "οι περίεργοι".

Και όπως κάθε κομπλεξικό ον σ αυτόν τον χιλιοκαμένο πλανήτη είπα να συγκεντρώσω αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω -και ναι η ηλιθιότητα δεν έχει όρια- γιατι θα πρέπει να βάζω στη ζωή μου έναν άνθρωπο που δε γουστάρω. Γιατί θα πρέπει να τον θάβω απο πίσω του και μπροστά του να το παίζω αθώα... PEOPLE THIS IS SICK! Πώς μπορείς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια όταν μέσα σου ξέρεις οτι του σκάβεις το λάκο; Ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος δε το αξίζει αυτό. Αν δε σου αρέσει κάτι, απλά βγαλτο απο τη ζωή σου. Τόσο τραγικό είναι; Ή μήπως είναι προτιμότερο να τον αφήνεις να πιστεύει οτι μπορεί να σε εμπιστευθεί και εκεί που δε το περιμένει να του την κάνεις; Και έτσι να το πάρουμε τι έχεις να κερδίσεις; Είμαι απίστευτα τυχερή που αποφάσισα να σταματήσω τα πάρε δώσε με ορισμένα άτομα τελικά. No, seriously, το δάγκωμα οχιάς είναι χειρότερο όταν δε το περιμένεις. Δε λέω οτι χωνεύω αυτή που θάβετε, κάθε άλλο, αλλά είναι άδικο... Άδικο και ύπουλο... Αν αποφασίσετε να με θάψετε ποτέ, please, φροντίστε να ναι μακρύς ο λάκος. Πήρα δυο πόντους ύψος. Ασε που θέλω να απολαύσω την παρέλαση των σκουλικιών. Οχι εσάς...τα άλλα τ άκακα...

Και για να συνεχίσουμε το κράξιμο, εκτός απο την υποκρισία στις ανθρώπινες και ιδιαίτερα στις φιλικές σχέσεις υπάρχει ένα είδος υποκρισίας και στη δουλειά. Ρουφιανιά και γλύψιμο... Γλύψιμο σε διευθυντές, σε πελάτες, σε ανωτέρους, σε συναδέλφους... Που το βρίσκετε τόσο σάλιο ρε πούστη μου; Ούτε σαλαμάνδρες να ήσαστε... Σιχάματα... Και εκεί βλέπεις οτι όλοι είναι μια μεγάλη χαρούμενη παρέα, φαινομενικά όλοι συνεργάζονται αρμονικά και όμορφα και ξαφνικά όταν αρχίσει λίγο να σ εμπιστεύεται ο άλλος ερχεται να σου θάψει τον διπλανό.Και ο διπλανός τον παραδίπλα...αλλά μπροστά ποτέ...ποτέ ποτέ...ΤΖΙΙΙΙΙΙΙΙΖ. Και ξέρεις οτι όλα αυτά τα πρόσωπα που χαμογελάνε μπροστά σου, που σου μιλούν ευγενικά κρύβουν έναν αμαρτολό λόγο, βρώμικο, πασαλειμμένο με ξένο αίμα πισώπλατο μαχαίρι.

Ναι λίγο καμμένη ανάρτηση μάλλον θα με πήρε κανας κεραυνός στο κεφάλι. Η καμια τοξική χλέπα απ τα γλυφτρόνια. Τι φοβάστε και δε τα λέτε; Πώς καταφέρνουν να με αηδιάζουν οι άνθρωποι δε μπορώ να καταλάβω...Νέο-σχετικά- κομμάτι απο active member...ψιλοάσχετο αλλά μου χει κολλήσει....



Και κάπου εδώ στου καιρού μας το μεγάλο χαμό
που άλλοι διαλέγουν το ρέμα κι άλλοι βουτάν στον γκρεμό,
θηλιά στο λαιμό μόνος μου δε βάζω
παίρνω κουράγιο και στ απόμερα γιορτάζω.
Δεν έχω μία μα δε μ έχουνε και δανεισμένο
και τραγουδάω με κάθε φρεσκοαπολυμένο,
δε με νοιάζει ό,τι κι αν γίνει στου ραγιά το κλουβί
στ αρχίδια μου αν ήρθε κι εδώ το MTV.
Μακριά από μας κι ούτε αγαπημένοι
έτσι κι αλλιώς τους τρέφουν οι αποβλακωμένοι.
Την ψυχούλα μας δε στέλνουμε κέρασμα
στα λαμόγια που τρων το καταπέτασμα.
Άκου και τ άλλο, ο θείος Σαμ μου αρνήθηκε την βίζα
για να χτυπήσει το κακό λέει από τη ρίζα
πάνω που παιζόταν το στημένο μαύρο θαύμα
στ αρχίδια μας που βγήκε ο Ομπάμα.
Μα πήραμε επιτέλους τα χαμπάρια μας
και με τα χέρια μας θα βγάλουμε τα μάτια μας
όσο λιγότεροι πελάτες και καλύτερα
να ξαλαφρώσουμε μια ώρα αρχύτερα.

Κάπου εδώ θα το γλεντήσω κι άλλο δεν θα το βουλώσω
όπως θέλω θα το ζήσω, δε γουστάρω να πληρώσω
Δε με νοιάζει αν νικήσω ούτε κι αν το μετανιώσω
ας το μετανιώσω μια ώρα αρχύτερα.

Μες στα μούτρα θα τους φτύσω έτσι για να τους γειώσω
κι αν μιλήσουν θα γυρίσω με κλωτσιές να τους λαδώσω
κι αν ούτε έτσι τους φοβίσω φτάνει που θα ξαλαφρώσω
θα ξαλαφρώσω μια ώρα αρχύτερα...

Τραβάω τη φάτσα μου και την ψυχή μου από τη μόστρα,
την τηλεόραση λέω να κάνω απλώστρα
ν αφήνω πάνω τα βρεγμένα σώβρακά μου
να ξεκουράσω και λιγάκι την κυρά μου.
Δε θα βάλω πετρέλαιο κι ας με φάει το κρύο,
το κινητό μου είναι στον πάτο στο ενυδρείο
δεν θα πληρώσω τη ΔΕΗ κι ας μου κόψουν το ρεύμα
τα νύχια μου θα τρώω για γεύμα.
Θα παραδώσω στο υπουργείο τις πινακίδες
και θα σκουπίζομαι με παλιές εφημερίδες
με δικές μου συνεντεύξεις απ το αρχείο
τώρα που στο λάλημα την έκανα λαχείο.
Στα super market θα πηγαίνω χωρίς λεφτά στην τσέπη
και στο φεύγα θα γελάω στην κάμερά που με βλέπει.
Θα δίνω μόνο ακάλυπτες επιταγές
και θα περάσω απ όλες σας τις φυλακές.

Δημόσιος κίνδυνος κηρύσσομαι κι επίσημα
κι έχω ένα πρόβειο για κάθε ηχοσύστημα.
Για κάθε μπάτσο έχω δώρο ένα δερμάτινο στριγκάκι
και για κάθε βουλευτή ένα κεράκι.
Θ απέχω πάλι κι απ αυτές τις εκλογές,
θα ενεργοποιήσω όλες μου τις φραγές
κι απ το ξαλάφρωμα αυτό θα μαι καλύτερα
κι ας πάω στο διάολο μια ώρα αρχύτερα.