Δευτέρα, Αυγούστου 24, 2009

Πύρινος Εφιάλτης

Όταν δημιούργησα το blog είχα στο μυαλό μου να κρατήσω μακριά τους εφιάλτες και να τους κλείσω σε μια "παγίδα".

Μερικοί εφιάλτες όμως δεν διαλύονται τόσο εύκολα γιατί τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι που τους δημιουργούμε. Τους θέλουμε. Γι αυτό υπάρχουν. Δεν θέλω μέσα μου να δεχτώ οτι υπάρχουν άνθρωποι που εμπορεύονται ανθρώπινες ζωές, τα λίγα δεντράκια που είχαν απομείνει. Αυτή η ανατριχίλα που με διαπερνάει κάθε φορά που ακούω στις ειδήσεις "βοήθεια καιγόμαστε" είναι τελικά δική μου υπερβολή ή δική τους αναισθησία;



Ένα ακόμα ονειρεμένο κομμάτι χάνεται αυτή τη στιγμή και μετατρέπεται σε καυσόξυλα...Μπράβο μας. Μια ερώτηση, το κράτος που ήταν όταν παρακαλάγανε οι άνθρωποι για ένα μόνο αεροπλάνο; Έπρεπε να φτάσει η φωτιά τα δέκα χιλιόμετρα για να την θεωρήσουμε επικίνδυνη;

Όποιος παίζει με την φωτιά θα καεί στο τέλος λένε. Γιατί στην Ελλάδα ακόμα κ αυτό να είναι αντίστροφο; Να καίγονται όλοι οι άλλοι εκτός απο αυτόν που θέλησε να "παίξει" με την φωτιά. Αγαπητέ κύριε προθυπουργέ, κύριοι βουλευτές, εάν είστε αρκετά άχρηστοι και δεν μπορείτε να προσφέρετε τίποτα στον όμορφο τούτο τόπο το καταλαβαίνω. Αλλά εσείς πλέον εκτός απο άχρηστοι έχετε γίνει και επικίνδυνοι. Καταστρέφετε τα ήδη υπάρχοντα!  Ξεγαντζωθήτε απο τις καρέκλες σας και κάντε κάτι επιτέλους! Τι περιμένετε; Να σταματήσει η φωτιά όταν βρεί θάλασσα, και μετά να βγείτε περίλυποι στις ειδήσεις όταν όλο αυτό το μαρτύριο θα έχει τελειώσει και να πείτε "Αναδάσωση" και "Αποζημείωση στους πυρόπληκτους;"

Κάπου εδώ θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση που διάβασα στο blog του troktiko "Το τελευταίο δέντρο μην το κάψετε. Κρατήστε το για να κρεμαστείτε."













Ελπίζω οι επόμενες μου αναρτήσεις να είναι γεμάτες όνειρα... Ας μην αφήσουμε κανέναν εφιάλτη να εξαπλωθεί έτσι. Είναι εγκληματικό.