Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2012

Οι άχαρες οι Κυριακές

Έχουν κάτι περίεργο οι Κυριακές. Ποτέ μου δεν κατάφερα να προσδιορίσω τι. Κάθε Κυριακή έχει ένα ψήγμα συναισθήματος, άλλοτε θετικό άλλοτε αρνητικό μα ποτέ κάτι δυνατό, κάτι ολοκληρωμένο.  Σαν κάτι να θέλουν να πουν ρε γαμώτο αλλά να μη βγήκε. Έντονα βλέμματα που ρίχτηκαν στο κενό με την έξοδο από το καφέ φάση.

Η μαλακία είναι ότι δε μπορεί να μου βγει τίποτα λυρικό, λογοτεχνικό, ποιητικό σήμερα. Υποθέτω είναι η βαρεμάρα της ημέρας. Θα μου πεις κάνε κάτι γι αυτό. Θα σου πω η ανία είναι βούρκος και άμα χωθείς δε βγαίνεις. Θα μου απαντήσεις ότι λέω μαλακίες και θα σου πω είναι από την κούραση. Άραγε, αν όντως με τα νέα μέτρα καταλήξουμε να δουλεύουμε και τις Κυριακές πόσο παραγωγικοί θα είμαστε; Θα ναι θέμα των προβληματικών vibes της ημέρας ή λευκή απεργία; Και αν τελικά πέσει η παραγωγικότητα προς λύπη της Τρόικας τότε θα το ονομάσουνε εξέγερση;

Μπερδεμένες καταστάσεις. Μπερδεμένα μυαλά. Λούπα στη λούφα και ο ήχος της φόρμουλα ένα από την TV του απέναντι. Έξω οργή. Μέσα κούραση και σιωπή. Ήχοι από πλήκτρα που χτυπάνε στους τοίχους και οικογένειες καθόλα χαρούμενες και ευτυχισμένες. Τα νεύρα της βδομάδας όλης σε μία μέρα ξεκούρασης. Τη γαμωκυριακή σας.

Εδώ τελειώνει μια μικρή χαμένη ανάρτηση.

Η φίλη σας,
Estella