Δευτέρα, Ιουλίου 13, 2009

Η δύναμη της βροχής

Mερικά πράγματα σου έρχονται σαν ξαφνική μπόρα. Όσο και αν παλεύεις να μείνεις στεγνός, τι να κάνεις; Να πεις στα σύννεφα να σταματήσουν; Ασε που μπορεί τελικά να θές να γίνεις και παπί, ενώ ξέρεις οτι δεν είναι σωστό και οτι μπορεί να αρρωστήσεις. Οτι μπορεί να σου χαλάσει το image και μετά πως να το ξαναφτιάξεις...; Μηπως τελικά είναι καλύτερο να τσαλακωθείς για να νιώσεις και λίγο ελεύθερος;

Ισως να φταίει και λίγο η βροχούλα που τα κάνει να φαίνονται όλα ρομαντικά. Τον ίδιο ρομαντισμό που παλεύεις να κρύψεις μέρα με την μέρα γιατί δεν ταιριάζει στην εποχή σου. Οχι για να γίνεις αποδεκτός. Αλλά για να μην φανείς ευάλωτος. Είναι αστείο τα προσωπεία μέσα σου να μονομαχούν με μια σκληρότητα που να σε τρελαίνει σωστό λάθος, ηθικό ανήθικο. Και τελικά "Τι στο καλό είσαι;"

Η βροχή σταμάτησε... Αυτο το βουητό που αφήνουν οι σκέψεις όμως γιατί συνεχίζεται; Αδύναμοι που είμαστε εμείς οι άνθρωποι...