Παρασκευή, Μαΐου 28, 2010

(Εμ)μονη or(μόνη);

Εμμονή ή ορμόνη; Το σίγουρο μόνη γιατί ούτως ή άλλως όταν ταξιδεύουμε στο μυαλό μας, η περιπέτεια είναι μοναχική...

Σας γράφω γιατί θέλω να μοιραστώ πολύ κάτι μαζί σας... Έχετε αισθανθεί ποτέ, ότι θέλετε κάτι απίστευτα πολύ...Και όταν λέω απίστευτα εννοώ παθιασμένα και δεν ξέρετε γιατί; Είναι μια ξαφνική, τρελή και ακαθόριστη επιθυμία για κάτι που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Και όταν λέω απαγορεύεται εννοώ είναι πρακτικά αδύνατον λόγω των συνεπειών που μπορεί να φέρει...

Αυτό λοιπόν που με προβληματίζει φίλοι μου, είναι για το αν αυτή η επιθυμία είναι αληθινή, προσωπική, κάτι που δημιουργήθηκε μέσα μου δηλαδή, ή αν είναι πλασματική. Αν δηλαδή μου τη δημιούργησε κάποιος με τέτοιο τρόπο ώστε να πεισθώ ότι εγώ είμαι που το θέλω...

Είναι σκληρή η πάλη ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει. Σε σημείο που με κάνει να χάνομαι σε ένα λαβύρινθο με ΝΑΙ και ΟΧΙ. Με θέλω και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Και η βλακεία είναι ότι όσο πιο πολύ απαγορεύεται τόσο πιο πολύ το θες... Και τι κάνεις σ αυτή την περίπτωση...; 

Ναι ξέρω, γι άλλη μια βραδιά δεν γίνομαι ξεκάθαρη. Έχετε δίκιο. Ναι... είναι κουραστικό. Όμως πλέον οι επισκέψεις από γνωστά άτομα στον ιστότοπο μου έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα... Σε σημείο που για άλλη μια φορά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να μπω στις βασικές λεπτομέρειες που θα έκαναν τον προβληματισμό μου πιο...σαφή ας πούμε.

Να το γενικεύσουμε ακόμα περισσότερο λοιπόν; Τί σημαίνει εμμονή; Και συνεπάγεται σε εσωτερική μοναξιά; Θα μπορούσε η μοναξιά, η εμμονή και οι ορμόνες να συνδέονται; Σαν λέξεις το δίχως άλλο ακούγονται σαν συγγενείς... (Ναι παίζω με τις λέξεις για να αδειάσω το μυαλό μου απο άρρωστες φαντασιώσεις...) Θέλω... το πρώτο σκαλάκι για το διεκδικώ. Θέλω...αλλά δεν πρέπει... η λακούβα που σε κόβει ουσιαστικά από το να φτάσεις κάπου. Και πάλι καλά που σε κόβει γιατί σ αυτό το κάπου δεν πρέπει να φτάσεις...

Μερικά πράγματα τελικά πρέπει να μένουν μόνο στη φαντασία μας... Για καλό δικό μας... Και για καλό των άλλων...Η αποψινή ανάρτηση πάει σε κάποιον που δεν πρέπει να πάει, απο κάποια που απαγορεύεται να πεί πια είναι και περιέχει νοήματα που δεν θα ειπωθούν ποτέ ξεκάθαρα.Μια ερώτηση μόνο... Αν όλα αυτά είναι στο μυαλό μου. Γιατί με προκαλείς...; Γιατί με σπρώχνεις στο να υποφέρω...; Μην μ αγγίζεις...Μην με πλησιάζεις... Δε ζητάω πολλά... Άστον τρελό στην τρέλα του δε λένε...; Καταραμένα όνειρα...


Out of reach...out of touch...