Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010

Δελτίο Παραγγελίας

Έχετε σκεφτεί ποτέ οτι η ζωή μας μοιάζει απίστευτα με το εμπόριο; Όλη μέρα πουλάμε και αγοράζουμε...Οι σημαντικότερες παραγγελίες όμως είναι εκείνες που δε φαίνονται. Είναι εκείνες που δεν πληρώνονται αποκλειστικά με χρήμα αν και ο τρόπος πληρωμής μπορεί να μοιάζει αρκετά.

Αποκτάς τον ρόλο του καταναλωτή. Χρειάζεσαι υλικά, χρειάζεσαι ανθρώπους, χρειάζεσαι...χρειάζεσαι...και όσο πιο πολύ παίρνεις τόσο πιο μανιασμένα θέλεις κι άλλο. Είναι μια τάση που δε μπορείς να πολεμήσεις. Γίνεσαι ένα θέλω, γίνεσαι μια πιστωτική, ένα χαρτονόμισμα, ΕΙΣΑΙ αυτό που τρώς, είσαι αυτό που αγοράζεις και στήνεις την εικόνα σου αιματηρά. Κόβεσαι, λιώνεις,πονάς και χάνεσαι ολοκληρωτικά εμπρός της επιβλητικότητας του φαίνεσθαι. Του έχω, μα ταυτόχρονα του απέχω αφού κλείνεις τον εαυτό σου σ ένα κλουβάκι μακριά απο την ψυχή σου.

Για κάποιους ο κύκλος μπορεί να σταματήσει εκεί. Αγοράζουν ασταμάτητα μέχρι τα χρέη να τους διαλύσουν, και τότε δε γυρίζει τίποτα πίσω. Εχεις υπογράψει και ουδέν λάθος μετά την απομάκρυνση απο το ταμείο αναγνωρίζεται. Για κάποιους άλλους, απλά αυτός ο ρόλος είναι η αρχή. Η αρχή για την καριέρα τους στο εμπόριο. Οι άνθρωποι είναι εκπληκτικά εύκολοι στο να τους χειρίζεσαι. Οι λόγοι είναι μάλλον κάπως ασαφείς στο μυαλό μου. Ίσως θέλουν να αισθάνονται οτι υπάρχει κάποιος να τους επιρρεαζει και να τους ελέγχει. Η απόλυτη ελευθερία φοβίζει, ετσι δεν ειναι ρε Αγη; Τρόμος και πανικός στην ιδέα οτι ο μόνος υπεύθυνος για τη ζωή σου είσαι συ ο ίδιος. Κι αφού ο Θεός λείπει αυτόν τον καιρό στην εξορία του σύμπαντος, και εν έτη 2010 δε μπορείς να τα ρίξεις στη μοίρα, (θα χαλάσεις την εικόνα που λέγαμε πρίν) προτιμάς να γονατίσεις στον διπλανό σου που θα χαρεί να πατήσει πάνω σου και να σ εξουσιάσει.

Όμως στο θέμα μας, οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στην εξουσία. Έτσι το μόνο που έχει να κάνει ο έμπορος είναι να δημιουργήσει μια ανάγκη ή να φέρει στο φώς μια ανασφάλεια. Δεν έχει σημασία αν αυτό που βλέπεις το θέλεις σημασία έχει οτι το χρειάζεσαι και πρέπει να το αποκτήσεις. Είναι όλα μέσα στην πρώτη κίνηση του σχεδίου. Εμπορεύεσαι παραμύθια. Στο χερι σου είναι αν ο άλλος θα τα πιστέψει. Και θα τα πιστέψει. Και θα προχωρήσεις στο δεύτερο βήμα που είναι η προώθηση του προϊόντος. Δημιουργείς μια όμορφη εικόνα αυτού που θέλεις να πουλήσεις. Τον εαυτο σου παράδειγμα. Ακαταμάχητη συνταγή. Μπορεί να αρνηθεί κάποιος; Αυτό ακριβώς που χρειαζόταν, την σωστή στιγμή;

Υπογράφεται ο διακανονισμός και η αποπληρωμή ξεκινά άμεσα. Πληρώνεις για την αγορά σου είτε μια και καλή, είτε λίγο λίγο κάθε μήνα μέχρι να ξεχρεώσεις και να συνειδητοποιήσεις οτι αυτό που έχεις προμηθευτεί έχει φθαρεί απο τον καιρό. Κι ας ήταν μόλις χθές που τελείωσες τις δόσεις. Χρειάζεσαι κάτι καινούριο. Και ο σωστός έμπορος θα ξέρει πως να στο προωθήσει.

Ποιά ναρκωτικά μου λέτε, ποιά τσιγάρα, ποιά ποτά; Αυτός ο κόσμος είναι μέσα στη μαστούρα της αγοράς. Μεθάει με τις ψεύτικες ανάγκες του, ζαλίζεται με την κατάντια του και χάνεται σε lsd και παραισθησιογόνα. Αυτός ο κόσμος θέλει να αγοράσει κάποιον για να μη νιώθει μόνος τα βράδυα. Αυτός ο κόσμος παίρνει χάπια για να κοιμηθεί. Αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει σου λέω. Δεν υπάρχει. Εμπόριο αέρος κοπανιστού τίγκα στο συμπληρωματικό καυσαέριο, εμπόριο σάρκας και ψυχής στο όνομα μιας εικόνας σάπιας, άθλιας και γκρίζας. Πουλάνε μονοτονία και αγοράζουμε πλήξη, πουλάνε μοναξιά και αγοράζουμε sex toys. Δεν εχει σημασία τι πουλάνε. ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ. Ας μου απαντήσει κάποιος απο πότε η νιότη χρειάζεται να πίνει μπάφους για να γελάσει; Δε μας φτάνει πουλάμε μόλυνση στα ουράνια για να ξεσπάσει τοξικό κλάμα απο τα σύννεφα...

"Εμένα ποιός θα με εξυπηρετήσει; Είναι κανείς εδώ;" ε αφού επιμένετε...
"Βεβαίως κύριε, παρακαλώ, πείτε μου..."