Δευτέρα, Ιουλίου 06, 2009

Μια βόλτα κάτω απο το φεγγάρι...

Όμορφα που είναι απόψε. Τα σύννεφα παίζουν με το φεγγάρι και γω απλά μένω εδώ να αναρωτιέμαι... Αποκτώ φόβους γιατι νιώθω άδεια ή νιώθω άδεια επειδή οι φόβοι μου παραείναι δυνατοί για να νιώσω το οτιδήποτε άλλο; Φαύλος κύκλος.

Αναρωτιέμαι κάποιες νύχτες πότε θα νιώσω όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα που οι γύρω που ορκίζονται πως νιώθουν. Ποτε θα έρθει ο καιρός για το ένα πότε για το άλλο και τελικά αυτό που καταλήγω πάντα να ξεχνάω είναι το τώρα. Ασε για ένα λεπτάκι το αύριο. Τώρα. Τι κάνουμε τώρα; Τι κάνεις τώρα; Ενδιαφερεσαι για το τί κάνει κάποιος άλλος; Σκέφτεσαι πως να ναι η ζωή του; Aυτη τη στιγμη που εσυ διαβάζεις περασμένα λόγια αυτος ή αυτή μπορεί να σε σκέφτεται...το ξέρεις; Γιατί δεν τον ρωτάς; Γιατί δεν την ρωτάς; Γιατί αναρωτιόμαστε μόνοι; Μάθε. Μην μένεις στο αν. Μην αφεθείς στην κενότητα.

Η νύχτα προβλέπεται δύσκολη. Η ώρα λίγο μετα τις 2. Νυχτα ειπα; Διορθώστε με. Μέρα.



Nocturne. Τραγουδι της νύχτας. Παραδέχτηκα οτι ειναι μέρα. Δε σημαίνει οτι θα το πιστέψω κιόλας. Εδώ ακόμα σκοτάδι έχει.