Σάββατο, Ιουλίου 11, 2009

Σε οσα θα έρθουν...

Οι διακοπες που ηρθαν ή θα έρθουν, μας αφηνουν μ ενα χαμογελο ανυπομονησίας για οσα θα ερθουν. Λίγο το φεγγάρι, λίγο η θάλασσα, λίγο η διάθεση μας και η ηρεμία με την οποία βλέπουμε τα πράγματα ευνοουν τα καλοκαιρινά σκιρτήματα. Η αύρα της θάλασσας ακόμα και αν δεν φτάνει σ εμάς που είμαστε φυλακισμένοι στις πόλεις μας σίγουρα θα μας επισκεφτεί με μεγαλύτερη ένταση κάποιο βραδάκι που θα ξεφυγουμε έστω και για λίγο απο τις χειμερινες μας συνηθειες.

Η αλήθεια είναι οτι ποτε μου δεν ανυπομονουσα για κατι νεο, για το μέλλον μου. Τώρα είναι αυτη η ανάγκη να νιώσω κάτι δυνατό που θα με βγάλει απο την κενότητα η οποία ειχε κατακλησει τη ζωη μου, που με οδηγεί να αντιμετωπίζω τα πράγματα με τροπο κάπως διαφορετικό. Τελικά δεν πρέπει να κλείνουμε τις πόρτες στις εντάσεις. Είναι σα να προσπαθουμε να γράψουμε χωρίς έμπνευση. Αυτές είναι άλλωστε που δίνουν χρώμα στην ζωή μας και που μας κάνουν να αισθανόμαστε ζωντανοί. Να νιώθουμε την κάθε μας ανάσα και αν είμαστε τυχεροί να τη νιώθουμε να ενώνεται με μια δεύτερη...

Τα αστρα λάμπουν περισσότερο οταν τα κοιτάμε. Αν προσέξουμε και κοιτάξουμε γυρω μας ίσως βρουμε εκείνο το άστρο που λάμπει μόνο και μόνο γιατι ήθελε να το δούμε... Για εμάς...

Ας χαιρετησουμε οσα εφυγαν με νοσταλγία αλλα ας αγκαλιάσουμε όλα αυτα τα νέα που μας περιμένουν. Γιατί σε όλους μας κάτι νέο θα εμφανιστεί... το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην το αφήσουμε να φύγει....