Δευτέρα, Δεκεμβρίου 28, 2009

Αυτά τα μάτια σου...

Άλλο ένα βράδυ η λογική μου πολεμάει να κρατήσει τη σκέψη μου μακριά σου. Είναι πιο μάταιο και απο την προσπάθεια να μειώσω τους τρελούς χτύπους της καρδιάς μου κάθε φορά που είσαι κοντά. Δεν υπακούν τα θέλω της καρδιάς σε κανόνες της λογικής και ξέρω πως για πρώτη φορά επιθυμώ να βιώσω κάτι χωρίς τα "μη" και τα "πρέπει". Τί γίνεται όταν οι συνθήκες απαιτούν κανόνες όμως για να μην ξεφύγει η κατάσταση; Κάπου διάβασα οτι εμείς φτιάχνουμε τις συνθήκες... Δεν έχει σημασία... Σ αυτό το παιχνίδι όση βαρύτητα και να έχουν οι άγραφοι νόμοι της καθημερινότητας ένα λυπημένο βλέμμα κάνει τα πάντα να ξεχαστούν.

Έρωτας είναι... Να μαι δίπλα σου, να νιώθω την ανάσα σου και το ρολόι να τρέχει σα δαιμονισμένο. Να μιλάς και να καταβάλλω υπεράνθρωπη προσπάθεια να συγκεντρωθώ στα λόγια σου και να μη σκέφτομαι την χροιά της φωνής σου, ούτε τη ζεστασιά του δέρματος σου... Έρωτας είναι να κοιτάζω μέσα στα μάτια σου και να μην βρίσκω ούτε αρχή ούτε τέλος σ αυτό που νιώθω. Και τί είναι τελικά κάτι δίχως αρχή ή τέλος; Σίγουρα κάτι που δε μπορεί κάποιος εύκολα να το συλλάβει και άρα ίσως κάτι έξω απο τον κόσμο των αισθήσεων. Ή μήπως τελικά είναι εκείνος ο κόσμος των αισθήσεων που ξύπνησαν με ένα σου άγγιγμα; Αισθήσεις, παραισθήσεις σκέψεις και χαμόγελα στο κενό.

Το μυαλό μου έχει ξεφύγει εντελώς, για την καρδιά μου δε, αδυνατώ να βρώ λέξη. Φοβάμαι. Μην με παρεξηγείς, αλήθεια φοβάμαι. Κάποιες φορές απλά δεν μπορείς να πολεμήσεις το παρελθόν. Μένει σαν αγκάθι να τρυπάει το μέσα σου με την δικαιολογία να σε προστατέψει. Μιλάω σκληρά κάποιες φορές... Ίσως άθελα μου να σε πόνεσα σήμερα... Με συγχωρείς...
Είναι τόσα που θέλω να σου πώ... Τόσα πολλά που μπλοκάρουν στο μυαλό μου και το μόνο που βγαίνει είναι απλά ένα "Μου αρέσεις πολύ..." ή... "Μου λείπεις..." Ουσιαστικά δηλαδή ένας ασφαλής τρόπος να σου πώ "Είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου Νίκο, θέλω να σε βλέπω συνέχεια..."

Μια απορία μόνο... Γιατί τα μάτια σου να έχουνε τέτοια αφοπλιστική δύναμη; Δεν θέλω να τα ξαναδώ ποτέ ποτέ λυπημένα... Χαμογελάς ε; Ετσι μπράβο μάτια μου. Θα τα πούμε αύριο. Να προσέχεις...

Υ.Γ. Κάπου εδώ τελειώνει μια μικρή εκδίκηση...