Τρίτη, Ιουνίου 12, 2012

Λίγες μέρες μετά τα 22...

Αγαπημένο μου ονειρολόγιο,

Μία σε θυμάμαι μία σε ξεχνώ... Είναι και οι ρυθμοί της ζωής. Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες!

Έγινα 22 πριν από μία εβδομάδα ακριβώς. Ήταν ξεχωριστά τα γενέθλιά μου αυτή τη φορά. Έπεσαν σε έναν πολύ σημαδιακό αριθμό και ακριβώς την ίδια ημέρα που είχα γεννηθεί. Μα δεν είναι μόνο η συνωμοσία του ημερολογίου. Άρχισα να βλέπω καθαρά. Για λίγο βγήκα από το βούρκο και τη μαυρίλα που είχα βυθιστεί ή για να είμαστε ακριβείς αφέθηκα να με βυθίσουν πρόσωπα και καταστάσεις και είδα ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται. Νοιάζονται πραγματικά για το πως είσαι, για το αν χαμογελάς που είναι εκεί για σένα ακόμα κι όταν σβήνουν τα φώτα και δε τους βλέπεις. Άνθρωποι που σ αγαπάνε και σ αποδέχονται γι αυτό που είσαι. Που αναγνωρίζουν και δε ζητούν μονίμως υποχωρήσεις ή σε σπρώχνουν σε καλούπια. Όλοι τελικά τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε δίπλα μας.

Νέα πράγματα λοιπόν. Ανακάλυψα έναν ραδιοφωνικό σταθμό που μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά, -pepper- χόρεψα στο δρόμο με τους ρυθμούς του Maraveya, χαμογέλασα σε αγνώστους στον ηλεκτρικό και μου ανταπέδωσαν, ο φίλος Κ. μου έμαθε τον καλύτερο τρόπο χαλάρωσης-να σφυρίζω. Κρίμα που δεν το καταφέρνω πάντα. Α και μου έφερε το πιο χρήσιμο δώρο του κόσμου. Λεμόνια από το χωριό του. Τολμώ να πω φίλοι μου ότι η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη καθώς πρώτη φορά παραλαμβάνω τέτοιο δώρο!

Και να μαι στο τώρα. Καθισμένη στο κρεβάτι, με το ραδιόφωνο και τις παιδικές φωνές να στολίζουν ηχητικά το δωμάτιο μου. Σήμερα είχα όμορφες στιγμές είχα και άσχημες. Μάλλον θα κρατήσω τις όμορφες. Λίγο παραπέρα η εισαγωγή στην καθολική γραμματική του Τσόμσκι που θα έπρεπε να χω διαβάσει αλλά δε... Και είναι κι αυτή η μυρωδιά του γιασεμιού... Δάκρυ δροσιάς μέσα στην ξαφνική ζέστη...

Και εδώ κλείνω... Ευχαριστώ όσους μου στέκεστε. Όσους μένετε δίπλα μου και με αγαπάτε γι αυτό που είμαι. Όσους με σκέφτεστε και μου αφιερώνετε έστω και ένα λεπτό από τον χρόνο σας... Ευχαριστώ εσάς που με πικραίνετε γιατί με κάνετε πιο δυνατή κι όσους με πονέσατε-ηθελημένα ή μη. Ευχαριστώ και τη ζωή που προχωράει και με παίρνει μαζί της.



Hello, my love

It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own



The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you
Or anyone like you



We said goodbye
With the smile on our faces
Now you're alone
You're so sad on your own



The truth is
We ran out of time
Now you're looking for me
Or anyone like me



Hello, my love
It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own



The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you
Or anyone like you