Τρίτη, Οκτωβρίου 25, 2011

My Comic Alter Ego

Από τότε που ανακάλυψα το λάτρεψα οπότε σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας... Special Thanks to Alex και στην Li Chen φυσικά!




Τετάρτη, Οκτωβρίου 19, 2011

7 Μικρά Μυστικά

Ύστερα από πρόσκληση της αγαπητής φίλης Ελεύθερο Πνεύμα αποφάσισα να συμμετάσχω και γω στο παιχνίδι και να σας αποκαλύψω 7 μικρά μου μυστικά...


  • Θυμώνω εύκολα παρότι τα όρια μου έχουν αυξηθεί λόγω της δουλειάς... Κι αν φουντώσω...
  • Λατρεύω το τσάι, συγκεκριμένα το earl grey και το vanilla rooibos των starbucks. Συνήθως μου αρέσει να τα συνοδεύω με κάποιο γλυκάκι, ενώ τα προτιμώ κάθε φορά που αισθάνομαι ψυχολογικά πιεσμένη. 
  • Έχω αδυναμία στα φρουφρου και αρώματα! Σαπουνάκια, κολόνιες, αφρόλουτρα οτιδήποτε μπορεί να έχει όμορφο άρωμα ή και μπουκαλάκι με κάποια γήινη αίσθηση... Αντιθέτως, δεν μου αρέσουν οι βαριές και αφύσικες μυρωδιές. 
  • Αγοράζω περισσότερα βιβλία απ όσα αντέχω να διαβάσω. Έχω γεμίσει την βιβλιοθήκη μου και αντί να ξεκινήσω να τα διαβάζω αγοράζω κι άλλα...κι άλλα...κι άλλα...! Όταν καταφέρω να δείξω την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και τα διαβάσω, παίρνω ακόμα περισσότερα...
  • Όταν ήμουν μικρή, νόμιζα ότι κάθε φορά που έπεφτα για ύπνο το κρεβάτι μου σηκωνόταν από το έδαφος, έβγαινε από την μπαλκονόπορτα και πετούσε... Το πρωί καταλάβαινε υποτίθεται πότε κοιμόμουν ελαφριά και ξαναπροσγειωνόταν στο δωμάτιο μου.
  • Μου αρέσουν πολύ οι αγκαλιές! Και να αγκαλιάζω και να με αγκαλιάζουν! Το βρίσκω πολύ τρυφερή κίνηση και το συνειδητοποίησα μόλις πρόσφατα...! Είναι απίστευτη η ζεστασιά που μπορεί να αισθανθείς αν και οι δυο άνθρωποι την εννοούν την κίνηση. Δεν μιλώ μόνο για ερωτικές αγκαλιές! Μην παρεξηγηθώ ε....
  • Δεν αντέχω την ρουτίνα την πίεση και την ανία. Θέλω αλλαγές, θέλω πράγματα να με γεμίζουν! Έτσι, μ αρέσει να μιλάω με νέα πρόσωπα, να αλλάζω ξαφνικά ντύσιμο, μουσική, στέκια...Κι όλα αυτά συνοδευμένα από ατελείωτες συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων...! 



Λοιπόν τώρα που τα ξαναδιαβάζω μου φαίνονται αστεία :P Και προσκαλώ με την σειρά μου... την Ginny, τον Ιανό, την Διαμαντένια, την Art, τον Κittaro και την Poisonous

Αυτά... Σας χαιρετώ!


Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2011

Πρώτη Μέρα Στη Σχολή-Τελευταίο Έτος

Δε θα μπορούσα να αισθανθώ λιγότερο χαρούμενη και μελαγχολική την ίδια στιγμή...! Τρία ολόκληρα χρόνια σ αυτό το ελεεινό αλλά ταυτόχρονα και τόσο όμορφο (κατα βαααααααααθος) κτήριο πέρασαν σχετικά αναίμακτα. Όσο αναίμακτα δηλαδή μπορεί να περάσουν οι μέρες σ έναν χώρο γεμάτο γυναίκες. Ας το παραδεχτούμε κορίτσια. Backstabbing was and still remains our favourite game. Πλέον κλείνω τον κύκλο σπουδών μου με το τελευταίο μου έτος στη φιλοσοφική... Μεταπτυχιακό; Πιθανό σενάριο. Υποθέτω θα κρίνω από την κατάσταση που θα επικρατεί όταν πάρω το πτυχίο μου... Για να συνοψίσουμε:

+Ενθουσιάστηκα με τις επιλογές σεμιναρίων. Κρίμα που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε παραπάνω από δυο...
+Το μάθημα μετάφρασης θα έχει Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Ο Υ Σ συγγραφείς... Ανυπομονώ!
+Γνώρισα νέο κόσμο και ξαναμίλησα με παλιό... Pas mal...
+Η κα. Π. μας άφησε νωρίτερα....Ναιιιιιιιιιιιιι!!!!!

-Έπρεπε να περιμένω σε μια ατελείωτη ουρά για καφέ σε όλα τα κυλικεία. Ούτε στη ΔΕΗ για λογαριασμό να χα πάει. Που θα πάει; Θα βαρεθούν οι πρωτοετείς και θα πίνουμε και εμείς καφέ σαν άνθρωποι :P
-Είχαν τελειώσει τα τοστάκια. (Οι ακρίδες οι πρωτοετείς πάλι κάνανε το θαύμα τους)
-Οι αίθουσες ήταν πολύ μικρές και στα δυο μαθήματα και ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλο
-Μείωσαν τα δρομολόγια προς Ζωγράφου και Πανεπιστημιούπολη οπότε είχε τρελό κόσμο. Παντού.

Δεν ξέρω αν θα γίνει μάθημα αύριο και μεθαύριο, αν θα πάρω βιβλία, πότε θα γίνουν οι τελικές δηλώσεις και οι εγγραφές but hey, that's the Greek Uni...!

Σας χαιρετώ εμφανώς ανανεωμένη και ξεκούραστη (ψυχολογικά)

P.S. Ελπίζω αν είχα την ατυχία να σαι πρωτοετής της φιλοσοφικής αγαπητέ αναγνώστη να μη σε προσέβαλα :P

P.S.2 I still miss London.....



Κυριακή, Οκτωβρίου 09, 2011

Over Τhe Rainbow...

Δεν ξέρω πως σας βρήκαν οι πρώτες φθινοπωρινές βροχές....
Το σημαντικότερο σε μια σχέση τελικά, είναι να σέβεσαι τα όρια και την ελευθερία του άλλου....

Χαιρετώ...


Τετάρτη, Οκτωβρίου 05, 2011

Τώρα αυτό πως να στο πω...;

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου φοβάμαι μην και ξυπνήσω και όλα είναι ένα όνειρο... Τι τραγικός φόβος και πόσο μικρή μοιάζω στην στενή μου φυλακή. Πόσο φοβάμαι να ξερες μόνο την τρέλα που κουβαλάω μέσα μου...Που με κοιτάζει έτσι ειρωνικά απ τον καθρέπτη και φωνάζει κάθε τόσο το όνομα που μου μαθαν να υπακούω. Πόσο μισώ τον εαυτό μου κάθε που φουντώνω και πνίγομαι για ηλίθια πράγματα. Και θυμώνω, θυμώνω γιατί κατάφερνα να ζω χωρίς να σε γνωρίσω. Κι ακόμα... Δε σε γνώρισα αρκετά. Μετά από δέκα μήνες και δεν ξέρω πως να σε κάνω χαρούμενο.

Σκέφτομαι πόσα πολλά αξίζεις και θαμπώνομαι από τα όνειρα μου. Νιώθω άρρωστη και ζωντανή ταυτόχρονα. Είναι όλα τόσο... Θολά σαν να κοιτάζω από καλειδοσκόπιο. Να σαι λέει κάπου ανάμεσα στα χρώματα ε...; Να κάνω πως πάω να σε αγγίξω και να χάνονται τα δάχτυλα μου κάπου ανάμεσα στις αντανακλάσεις. Γιατί να ζητάω τόσο πολύ από εσένα; Γιατί να χω γίνει χώμα ενώ όλα πάνε καλά; Πάντα...να θέλω περισσότερο...πάντα...να δακρύζω και να μην ξέρω γιατί... Γιατί;


Μου λείπεις γιατί...
Σε θέλω γιατί...

Με κάνεις να τρέμω από φόβο μη σε χάσω
Και σε ξεπεράσω...


Καληνύχτα...