Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2012

Η Σειρά Σου

Κι όλα πήγαιναν καλά. Είχες τη ζωή που ήθελαν, δούλευες εκεί που ήθελαν, σπούδαζες εκεί που ήθελαν, ξόδευες αυτά που ήθελαν, στόχευες αυτά που ήθελαν, ήσουν αυτός που ήθελαν μέχρι που...

Ξυπνάς ξημέρωμα. Χωρίς τίποτα να προδίδει την αιτία. Ανακάθεσαι στο κρεβάτι και κρύβεις το πρόσωπο σου στις παλάμες σου. Είναι εκεί στη γωνία και σε κοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα. Αυτό το πράγμα που τσίριζε τις νύχτες στ αυτιά σου και που σε κάρφωνε στο στήθος καθώς πάλευες για λίγα όνειρα. Σχεδόν ακούς την βαριά του ανάσα στο δωμάτιο.

"Πλησίασε" ψιθυρίζεις. Υπακούει. Έρχεται κοντά για να διακρίνεις ότι εσύ ήσουν τελικά. Κατάφερες να πετάξεις τον εαυτό σου σε μια γωνία του δωματίου προς χάρη των θέλω που νόμιζες ότι είχες. Μα ήταν ψέμα. Κοιτάζει απογοητευμένα. Πρέπει ν αλλάξετε θέσεις.
"Δεν είναι αυτό που θέλω." γνέφει με κατανόηση ή μάλλον... Ανακούφιση στη συνειδητοποίηση σου. Πριν το καταλάβεις κοιτάς το κενό. Αυτό ήθελε να σου πει όλες αυτές τις βραδιές εφιάλτη, ουρλιαχτών και ξαφνικής ρίγης. "Κάτι δεν πάει καλά. Ξύπνα... Κάτι δεν πάει καλά... Ξύπνα... Κάτι δεν πάει καλά...."

Ήρθε η ώρα να πάει. Κι αν δεν πάει μόνο του...
Why then the world's mine oyster,
Which I with sword will open.


Όχι άλλον ύπνο... 



Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2012

Γυάλινος Κόσμος-T.Williams

Το κλασσικό έργο του Tenessee Williams στη σκηνή Δημήτρης Χορν. Είχα την τύχη να το παρακολουθήσω την περασμένη εβδομάδα.

Δυνατές ερμηνείες, κινηματογραφική και σκοτεινή ατμόσφαιρα-αποτέλεσμα των εξαιρετικών σκηνικών, και φυσικά μια πετυχημένη μεταφορά του έργου στα ελληνικά το καθιστά μια καλή πρόταση. Προσωπικά θαύμασα την ερμηνεία της Ν. Τσαλίκη την οποία είχα συνηθίσει στην άκρως οικογενειακή πατάτα που βλέπουμε καθημερινά, χρόνια τώρα σε επανάληψη. Ήταν ειλικρινά συγκλονιστική καθώς κατάφερνε να μεταδώσει ένα αίσθημα υστερίας αλλά και απόλυτης θλίψης, αγωνίας και απογοήτευσης. Ευχάριστη έκπληξη ήταν όμως και οι υπόλοιποι,νέοι, ηθοποιοί.

Αν ψάχνεστε για θέατρο αξίζει. Ακόμα κι αν είσαι αρκετά γκαντέμης για να σε βάλουν τελευταία σειρά....


Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2012

I spy...

Τον εαυτό μου πίσω από χοντρά τζάμια.
Είναι μαγικά, εξαφανίζονται λίγο πριν συνειδητοποιήσω την εικόνα μου.
Κι ύστερα... σπρωξιά. Βγες. Βγες. Τερματικός σταθμός. Κατέβα. Αλήθεια, γιατί τόσο αυστηρό και γρήγορο βήμα στους σταθμούς; Υποθέτω θα ναι κάποιος φόβος...μια ψεύτικη βιασύνη. Κοιτάξτε με. Κάπου πάω. Κάποιος με περιμένει. Έχω αργήσει. Δεν θα προλάβω. ΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΛΕΜΕ.

Ω συγνώμη που ήμουν... Στις κυλιόμενες. Η γυναίκα δίπλα μου σιχτιρίζει. Κάποιος στέκεται αριστερά. Δε θα πρεπε. τσκ τσκ τσκ. Ξανά. Κοιτά ρολόι. Ανεβαίνω δυο σκαλιά και τρέχει. Προσπερνά τον κάποιο. Ύστερα εμένα. Μπροστά μου η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει ποτέ. Κοιτάζω κοιτάζω κοιτάζω... Πόση ομορφιά αντέχει το μάτι σου; Και πόση πικρία. Γιατί τόση στριφνάδα στα χείλη οι γυναίκες του σήμερα; Βάφονται για όσους θα τις προσέξουν και όταν όντως το κάνουν στράβωμα. Επί τόπου. Μπορεί να μην υπάρχει. Ωπ τέλος σκάλας. Βήμα ταχύ κύριοι, κυρίες. Πάμε. Που; Εκεί, παραπέρα, εδώ, βροχή. Μαρμαρώνουν. Χαμογελάω. Μουρμουράω ένα μαζοχιστικό επιτέλους και χάνομαι στην παγωνιά. Νερό... Λύτρωση...

Κάποιος πέφτει πάνω μου. Δε λέει συγνώμη με στραβοκοιτάζει. Χαμογελάω. Στραβοκοιτάζει περισσότερο. Χαμογελώ πλατιά. Στροφή και μπροστά. Όλα ένας χορός, εγώ, αυτή, αυτός και εκείνος και εσύ και όσα δεν υπήρξαν ή κρύφτηκαν στην ψευδαίσθηση μιας ύπαρξης. Σας βλέπω. Βγάζω το χέρι από την τσέπη και σας βλέπω.... Σε βλέπω. ΠΙΣΩ ΣΟΥ.




Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2012

Still Alive

Ασκήσεις αντοχής στην ψύχρα. Ακόμα αντέχω. Για να δούμε...



Παιχνίδι...Ονόμασε το παιχνίδι... Κι όλα θα πάνε καλά. Ορκίζομαι.

Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι’ αγάπη...



Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2012

2012!!!

Αγαπημένο μου ονειρολόγιο, 

Μετά από αρκετά χρόνια εξόδων και κρεπάλης την πρωτοχρονιά εχθές έμεινα μέσα... Έτυχε. Βασικά... Έτυχε και πέτυχε! Ήταν από τις πιο ήρεμες και χαρούμενες πρωτοχρονιές που είχα ποτέ! Μέρες σ αυτήν ξεχωρίζεις τους ανθρώπους που σε αγαπάνε περισσότερο, που σε νοιάζονται και που σε στηρίζουν! Είναι όλοι εκείνοι που μπορεί να στέκονται κρυφά δίπλα σου μα που το ξεχνάς όταν είσαι στα κάτω σου... 

Είδα ανθρώπους να συναγωνίζονται για το ποιος θα στείλει πρώτος καλή χρονιά με τον πιο απρόσμενο να βγαίνει νικητής, τον εαυτό μου να το ρίχνει στο πιο γιορτινό Αγιωργίτικο του σπιτιού με την επακόλουθη ζαλάδα και βασικό συνοδευτικό τις...καραμέλες! Τα παράξενα όνειρα, τους άγγελους, τους δαίμονές μου να έρχονται να μου ευχηθούν και ένα πρωινό γεμάτο χαμόγελα και βασιλόπιτα! 

Αυτή τη χρονιά, τίποτα δε θα ναι το ίδιο... Το ξέρω και το νιώθω περισσότερο από κάθε φορά! Σας εύχομαι ο νέος χρόνος να σας φέρει ότι σας στέρησε ο προηγούμενος. Να χαμογελάτε και να έχετε ζεστές ευτυχισμένες και ξέγνοιαστες στιγμές! Συμβουλή: Μακριά από τηλεοράσεις κοντά σε ραδιόφωνα, πείτε ναι σε αγκαλιές και νιώστε ξεχωριστοί. Κι όπως λέει και μια από τις αγαπημένες μου ταινίες.... 

Love is actually all around! 

Οπότε ματάκια ανοιχτά!!! Χαιρετώ! 

xoxo
Estella.-