Τετάρτη, Μαρτίου 03, 2010

Φλύαρη Νύχτα

Καλό μήνα σε όλους! Ήρθε η άνοιξη και οι βραδιές μου φαίνεται διακατέχονται απο μια απίστευτα γλυκιά ατμόσφαιρα.

Η πίεση, το άγχος και το στρες των ημερών με έκανε να μην ασχολούμαι με πράγματα που αγαπάω απίστευτα πολύ και όπως καταλαβαίνετε είχα πέσει λιγάκι ψυχολογικά. Το θέμα είναι οτι μετά απο κάθε πτώση, αν περιτριγυρίζεσαι απο όμορφα πράγματα, η διάθεση σου ανυψώνεται και μπορεί να φτάσει τρελά επίπεδα. Οπότε να μαι και πάλι...!

Σήμερα επιτέλους είδα ένα προσωπάκι που μου είχε λείψει τρελά... Συνειδητοποίησα οτι χωρίς την τεχνολογία είμαστε ένα τίποτα. Χανόμαστε με τον κόσμο γύρω μας εύκολα. Άραγε έτσι γινόταν και παλιά; Πώς κρατούσαν επικοινωνία οι άνθρωποι; Το θέμα είναι οτι υπάρχει μια αλλαγή μέσα μου. Αισθάνομαι τόσο ελεύθερη να δεχτώ νέες ιδέες, να ακούσω τον συνομιλητή μου και ακόμα και να αποδεχτώ πράγματα που υπο άλλες συνθήκες δεν θα αποδεχόμουν. Τελικά αντί να μεγαλώνω μικραίνω εγω! Όπως και να έχει είμαι χαρούμενη που μπορώ να νιώσω επιτέλους και να δώ αυτό που έκρυβε εκείνο το προσωπάκι στα λεγόμενά του τόσο καιρό. Αυτό που τελικά μ έκανε να τσακώνομαι με τον καλύτερο μου φίλο... Να συμφωνήσω εν μέρη και να δώ οτι μας ενώνουν πολλές ιδεολογίες τελικά. Ιδεολογίες που συγκρούονταν γιατί ειπώνονταν με διαφορετικές λέξεις. Αχ κι αυτές οι λέξεις...

Ειδικά όταν ακούγονται απο ορισμένα χείλη μπορούν να σε οδηγήσουν στα όρια ακόμα και ενός πλατωνικού έρωτα. Ξέρετε...πλατωνικοί έρωτες που προκύπτουν απο κάποιο αυξημένο συγκινησιακό φορτίο που δημιούργησε κάποιος καθηγητής σου μιλώντας για ποίηση... Τι ψευδαίσθηση κι αυτή...Να ερωτεύεσαι τα λόγια...Να παθιάζεσαι μαζί με έναν άνθρωπο απλά για μια σελίδα με μελάνι. Κι όμως τόσο δυνατό και ξεχωριστό συναίσθημα. Νιώθεις την ομορφιά που φαντάζεται το νου σου να διογκώνεται και να χτυπάει απευθείας στην καρδιά σου. Λόγια...λόγια...λόγια...η επανάληψη των οποίων τα ξεγυμνώνει απο το νόημά τους και τα μετατρέπει σε σκληρούς ήχους. Οι ήχοι την καθημερινότητας που δεν μου κάνουν αίσθηση...το χιλιοφθαρμένο μου όνομα... χιλιοειπωμένο, χιλιοχρησιμοποιημένο, που χτυπάει το ανεκμετάλευτο,- απο τον εαυτό μου τον ίδιο, -έγω μου απλα για να μου θυμίσουν οτι τα πράγματα γύρω μας μπορούν να καταντήσουν απίστευτα βαρετά.


Και τοτε είναι που η ομορφιά ενός νέου κόσμου σε γεμίζει και πάλι. Ο κόσμος της έμπνευσης. Εκεί που τα χείλη ενός ατόμου αποκτούν μια δύναμη απίστευτη, ικανή να γεμίσει τον ακροατή μ ένα αίσθημα παιδικού ενθουσιασμού. Κάτι σαν την χαρά οτι ανακάλυψες κάτι νέο μέσα σου...Και είχα τόσον καιρό να συγκινηθώ κύριε καθηγητά...αυτές τις μέρες η καρδιά μου έχει τρελάνει το είναι μου ολόκληρο με αποτέλεσμα το μυαλό μου να μην υποκύπτει σε κανενός είδους διέγερση. Σήμερα όμως...Όλα ήταν διαφορετικά...αυτό δεν είναι άλλωστε ο πλατωνικός έρωτας; Έρωτας του μυαλού; Κρατάω μια έκφραση σας...

I cannot teach you the beauty of something. You either get it...or not.

Xαμογελάω στην ιδέα οτι ο ψυχισμός μου ξανακύλισε στην αρρώστια που λέγεται ρομαντισμός ακόμα και υπερβατισμός αν θέλετε, και το χρωστάω σ ένα ατομο που δε γνωρίζω προσωπικά. Οτι η καρδιά μου είναι ολοκληρωτικά δωσμένη σ έναν άνθρωπο που μ αγαπάει, με προσέχει, είναι εκεί για μένα, και οτι το μυαλό μου επιτέλους σταμάτησε να με προδίδει αφού ξέφυγε απο το κλουβί που λέγεται απόλυτο...

Είμαι φλύαρη απόψε δεν είμαι; Φιλιά σε όλους.


"Demon or bird! (said the boy's soul,)
Is it indeed toward your mate you sing? or is it really to me?
For I, that was a child, my tongue's use sleeping, now I have heard you,
Now in a moment I know what I am for, I awake,
And already a thousand singers, a thousand songs, clearer, louder
and more sorrowful than yours,
A thousand warbling echoes have started to life within me, never to die.
O you singer solitary, singing by yourself, projecting me,
O solitary me listening, never more shall I cease perpetuating you,
Never more shall I escape, never more the reverberations,
Never more the cries of unsatisfied love be absent from me,
Never again leave me to be the peaceful child I was before what
there in the night,
By the sea under the yellow and sagging moon,
The messenger there arous'd, the fire, the sweet hell within,
The unknown want, the destiny of me."




Out of the Cradle Endlessly Rocking by Walt Whitman
(1819-1892)




...να ήΣουν μονΑχα εδώ ΓιΑ να μΠορουσΑ να πΩ όσα νιωθω...


24 ταξίδεψαν μαζί της:

Libertas είπε...

Είναι ωραίο να γυρνάς σε πράγματα που σ'αρέσουν και σε συζητήσεις που κ΄ποτε θεωρούσες τελειωμένες. Ο έρωτας είναι όμορφο πράγμα και το πάθος το καλύτερο ξεκίνημα στο τέλος της ζωής και της σκέψης που δεν σ άρεσε!
Οτι κι αν ερωτεύεσαι είναι τυχερό!

Φιλάκια πολλά Φατσα! ;)

Estella είπε...

Γλυκούλα μου τέτοιο timing σήμερα ούτε καν το είχαμε φανταστεί! Τυχερή είμαι να έχω φιλαρακια σαν εσένα... Φιλιά πολλα!

Manolog3 είπε...

"Μου 'χες πει πως θα 'ρθει καποια μερα ο,τι αντικρυζω θα το ερωτευομαι..."

Αυτοι οι στιχοι μου ηρθα διαβαζωντας το κειμενο σου. Πραγματι διαβαζοντας καποιο κειμενο, συνομιλοντας με εναν ανθρωπο μπορεις οχι να ερωτευτεις ακριβως αλλα να ενθουσιαστεις και να παρεις πολυ δυναμη απο αυτο.

Το παθαινω συχνα με διαφορους συγγραφεις βιβλιων πολλες φορες το παθαινω βλεποντας ακομα και ταινιες.

Καλησπερα. :)

Venus on fire είπε...

"Λόγια και σιωπές"

Επιρρεπής κι εγώ στις όμορφες λέξεις που σχηματίζουν μαγικές προτάσεις. Σε καταλαβαίνω απόλυτα Estella μου . Το παθαίνω συχνά και με τρελαίνει.
Κρύβουν απίστευτη δύναμη οι λέξεις και αυτό είναι που μας κάνει να ερωτευόμαστε ,να γελάμε ή να κλαίμε και γενικά να νοιώθουμε.
Καλή σου μέρα ,πολλά πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω οτι 2 φτερά πράγματι γεννηθηκαν στις πλάτες σου...

ετσι φαινεται...να πετάς!

Αναλαφρη, δροσερή, υγιης...νομιζω εισαι στα καλύτερα σου...!

Φιλακια Γλυκειά μου Νταμα!

Skouliki είπε...

καλημερα ειναι γεγονος οτι οταν αλαλζει ο καιρος και καλοκαιριαζει ολωνων μας η διαθεση ανεβαινει

και μην νομιζεις νομιζουμε οτι δεν μπορουμε χωρις τηντεχνολογια διοτι εχουμε κακομαθει και μιλαμε απο εδω και εχουμε χασει την προσωπικη επαφη με τους αλλους
και εγω ετσι κανω ..αλλα δεν πρεπει

φιλια

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Μερικές φορές τα λόγια είναι αυτά που θα μας κανουν ευτυχισμένους... Δεν ειναι καθόλου κακό. Άλλωστε είναι μορφή επικοινωνίας!!! Αλλά πρόσεχε τα λόγια που θα διαλέξεις να πιστέψεις!!!

"Μυστικά" φιλιά και καλό μήνα!!!

Νυχτερινή Πένα είπε...

Και γιατί να μην παθιάζεσαι με μια σελίδα με μελάνι; Τίποτα πιο φυσιολογικό. Οι λέξεις μπορούν να σε ταξιδέψουν, να σε μαγέψουν και να σε παθιάσουν.
Φλύαρη; Δεν θα το έλεγα, αλλά εμφανώς χαρούμενη, πάντα τέτοια και καλό μήνα.

Σταλαγματιά είπε...

Αν ήξερες πόσα χρόνια έχω να το νιώσω αυτό το συναίσθημα!
Είναι όμορφο και δύσκολο ταυτόχρονα.
Νομίζω πως θα το προτιμούσα από την τωρινή μου ησυχία : ))
Να το χαρείς όσο κι αν κρατήσει !!

Φιλί

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Χαιρετώ σε λατρεία! Το rose είναι κομματάρα! Το προσωπάκι, άπαιχτο! Άντε να γυρίσεις να τα πούμε!

Ginny είπε...

Λέξεις, λέξεις και πάλι λέξεις!
Πόσα μπορείς να εκφράσεις με τους περίεργους συνδυασμούς γραμμάτων!!!
Ο ρομαντισμός είναι παντού! Ας λένε όλοι ότι ζούμε σε μία κυνική εποχή. Ο ρομαντισμός ζει και βρίσκεται παντού!!
Να 'σαι πάντα καλά αθεράπευτα ρομαντική ψυχή!!!

Ο Αλχημιστης είπε...

Αγαπη καλησπερα! Δεν ειναι υπεροχο οταν πεταμε απο πανω μας το παλιο μας δερμα και ξαναγεννιομαστε μεταφορικα? Στον τροπου που νιωθουμε και αντιλαμβανομαστε τον κοσμο?

Να μπορεις να βλεπεις την απιστευτη ομορφια του κοσμου ειναι αληθινη ευλογια. Οχι να σκεφτεσαι αλλα να αισθανεσαι την καρδια του κοσμου που παλλεται...


Να βλεπεις τα πιο απλα γυρω σου και απο αυτα να ξεδιπλωνεται η ομορφια, τοσο μεγαλοπρεπης που παγωνει την σκεψη...Το να μπορεις να το νιωσεις αυτο ειναι ευδαιμονια. Παγωνει ο χρονος και η στιγμη γινεται αιωνιοτητα...

Φιλια πολλα!

Estella είπε...

Καλησπέρα Manolog. Χαίρομαι πολύ που πέρασες απο το blog μου :)

Αυτός ο ενθουσιασμός είναι που ομορφαίνει την ζωή μας κάποιες φορές. Δίνει λίγη ένταση μέσα στην ανία της καθημερινότητας και σίγουρα αν φτάσουμε στο σημείο να "ερωτευομαστε" έτσι εύκολα αργά ή γρήγορα θα ερωτευτούμε και τη ζωή. Ελπίζω να τα πούμε ξανα σύντομα. Καλή σου νύχτα.

Estella είπε...

Καλή μου Venus, στο παιχνίδι των συγκινήσεων τα πιόνια είναι οι λέξεις και κάθε κίνηση και ένα συναίσθημα.

Αφού σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα εύχομαι να το νιώθεις όσο πιο συχνά γίνεται.....

Φιλιά πολλά. Καλά να περνάς :D

Estella είπε...

Δημητράκη, αγορίνα μου, είχα καιρό να νιώσω τόσο όμορφα...τοσο δυνατή...υγειής όπως λές και συ...αχ είδες; αμα διώχνεις τις αρρώστιες απο τη ζωή σου...;

Σου χρωστάω πολλά... Ανυπομονώ να τα πούμε απο κοντά. Φιλιά πολλά.

Estella είπε...

Σκουλικάκι είναι γεγονός... Το καλοκαίρι πλησιάζει. Το θέμα είναι οτι οι συνθήκες γυρω μου το κάνουν να μοιάζει ακόμα πιο κοντινό...

Εύχομαι ο,τι καλύτερο...φιλιά...

Estella είπε...

Καλώς το μυστικό μονοπάτι...!

Μερικές φορές όμως σου αρέσει να πιστεύεις έστω και για λίγο το ψέμα. Σε κάνει να ξεφεύγεις...Κι αυτό αρκεί κάποιες φορές... Το αν θα διαλέξεις να ζείς με ψέματα και το αν θα προσθέσεις απλά στην αλήθεια σου λίγο παραμύθι είναι στο χέρι σου...

Καλό μήνα :) Φιλάκια πολλά.

Estella είπε...

Νυχτερινή πένα, μ αρέσει να παθιάζομαι με ανθρώπους και κατατάσεις...είναι πιο αληθινό...καλό μήνα.

Estella είπε...

Τότε καλή μου Σταλαγματιά, χαλάρωσε και θα έρθει εκεί που δε το περιμένεις. Στο εύχομαι πραγματικά αν και η ησυχια είναι απαραίτητη κάποιες φορές...:)

Φιλιά πολλά, καλό μήνα...

Estella είπε...

Κουκλί μου; Που είσαι εσύ; Αντε να τα πούμε και να με κάνεις λιώμα πάλι... ξερεις εσύ ατιμε cow boy :P Φιλιά πολλά :)

Estella είπε...

Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν καλύτερα με τα μάτια τους κλειστά... μήπως ανήκουμε εκεί Αλχημιστή μου; Οπως και να εχει...οσο ονειρευομαστε ας μην φοβομαστε τιποτα...φιλια πολλα...Σ ευχαριστω που εισαι διπλα μου οταν σε χρειαζομαι ρε φιλε...

Estella είπε...

Χαχα Τζινάκι, ο κόσμος το χει τουμπανο και γω κρυφό καμάρι... Ε τι να κάνουμε είμαστε ρομαντικές ψυχές. Και μάλλον οχι μόνο εγώ ε...; Φιλιά πολλά... :D

Ανώνυμος είπε...

μια χάρη..γίνεται να φλυαρείς έτσι συνέχεια??

καλό μήνα με χαμόγελα!

Estella είπε...

Αν είναι να περνάς και να μου αφήνεις τόσο γλυκά σχόλια...θα προσπαθήσω...