Νυχτερινό μπάνιο...

Να μαι λοιπόν κι απόψε. Στην μέση ενός ωκεανού ντυμένου με λέξεις. Κάθε τόσο τα κύματα να βαράνε το ένα τ άλλο, ν ανταλλάζουν αφρούς,βρισιές και υποσχέσεις. Μου αρέσει η θάλασσα. Μου αρέσει το βράδυ γαλήνια καθώς είναι να κρύβομαι μέσα της. Μπερδεύομαι. Δεν ξέρω αν αναπνέω ή όχι. Και εκείνο το βουητό όποτε απλώνεις το κορμί σου πάνω της... Σα νανούρισμα δε μοιάζει; Αφήνεσαι αφήνεσαι αφήνεσαι....Καλή μου, πόσα μεθυσμένα χαμόγελα να χάρισες το πρωινό σου;

Η άμμος και τ άστρα... Τ άστρα γελούν στον υδάτινο καθρέφτη τους. Μοστράρονται με ξένο φως και πέφτουν πριν προλάβεις να ευχηθείς. Έτσι για να μην αφήσουν κανέναν να χαρεί με το θάνατό τους. Κι ας ήταν ήδη νεκρά. Δε τα νοιάζει, παίζουν κι αυτά στη νύχτα. Παίζουν και τα όνειρα. Κρυφτό. Και οι σκέψεις στα βράχια να περιπλανώνται ύπουλα σαν τους αχινούς. Φύγε από τα βράχια. Μείνε στην άμμο. Ζωγράφισε καρδιές και πάνω που πας να τις θαυμάσεις άσε να τις λυτρώσει το νερό με την ορμή του. Κληρονομιά μια πέτρα να κοιμάται στην παλάμη σου. Είναι κρύες οι πέτρες το βράδυ στη θάλασσα. Αγκάλιασε με.