Ένα Άγραφο Μυθιστόρημα

(...)

Πες μου, σε διάβασα σωστά; Μα πως... Το ανθρώπινο πρόσωπο, ανώτερο και από την πληρέστερη σελίδα κρύβει περισσότερα, αποκρύπτει περισσότερα. Εκείνη με διάπλατα μάτια κοιτάζει έξω. Και στο ανθρώπινο μάτι- αλήθεια πως θα το όριζες;- ένα ρήγμα- μια διαίρεση τέτοια ώστε όταν συλλάβεις το κοτσάνι, η πεταλούδα έχει ήδη πετάξει- ο σκόρος πλέον είναι που κρέμεται από το κίτρινο λουλούδι- κουνήσου, σήκωσε το χέρι σου, πιο πέρα, ψηλά, μακριά. Δεν θα το κάνω. Ακινητοποιούμαι. Τρέμω. Ζωή, ψυχή, πνεύμα, ότι και να είσαι από την Μίνι Μαρς, το ίδιο είμαι και γω στο δικό μου λουλούδι- το κοράκι πάνω από τα χαμηλότερα των χαμηλότερων- μόνη, διαφορετικά ποια θα ήταν η αξία της ζωής; Να ανυψωθείς. Να μείνεις ακίνητος το βράδυ, το μεσημέρι. Να μένεις ακίνητος πάνω από τα χαμηλά. Το τρεμούλιασμα εκείνο του χεριού- ανύπαρκτο τη μία, την άλλη να το! Ύστερα επανέρχεται και ισορροπεί. Μόνος, αόρατος. Διακρίνοντας την εικόνα των τελματωμένων, όλα τόσο θαυμαστά. Κανείς δεν κοιτάζει, κανείς δεν νοιάζεται. Τα μάτια των άλλων οι φυλακές μας. Οι σκέψεις τους, κλουβιά μας. Αέρας πάνω, αέρας και κάτω. Το φεγγάρι και η αιωνιότητα... Ω πως σωριάζομαι στην χλόη! Είσαι άραγε και συ εκεί και κάτω, εσύ στη γωνία, πώς σε είπαμε γυναίκα;- Μίνι Μαρς. Τι όνομα είναι αυτό; Να τη, πάνω στο άνθος της. Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει ένα κούφιο όστρακο- ένα αυγό- ποιος είπε ότι τα αυγά είναι φτηνότερα; Εσύ ή εγώ; Ω μα εσύ το είπες στην επιστροφή, δε θυμάσαι; Όταν ο ηλικιωμένος κύριος άνοιξε ξαφνικά την ομπρέλα του, ή μήπως φταρνίστηκε τελικά; Τέλος πάντων, ο Κρούγκερ έφυγε, και συ επέστρεψες στο σπίτι σου από τον "πίσω δρόμο", αχρηστεύοντας τις μπότες σου. Ναι. Και τώρα, έχεις θέσει στα γόνατα σου ένα μαντηλάκι για να πετάς τα γωνιώδη θραύσματα από το τσόφλι. Θραύσματα ενός χάρτη. Ενός παζλ.Πόσο θα θελα να τα ενώσω...!

 (...)

Μεταφράζοντας Virginia Woolf. Απόσπασμα από το διήγημα "An unwrittern Novel" που εμπεριέχεται στην συλλογή "A Haunted House and Other Short Stories".
Ελπίζω να σας άρεσε.