Δευτέρα, Νοεμβρίου 08, 2010

Πρωινό ξύπνημα

Αγαπημένο μου ονειρολόγιο,

Έχω εντατικοποιήσει τόσο τον ρυθμό που σου γράφω που φοβάμαι οτι ακόμα και συ θα μ έχεις βαρεθεί. Το πιάσιμο στον αυχένα φαίνεται να έχει υποχωρήσει. Βασανίζομαι απο μια υπνηλία ανεκδιήγητη. Όλη την ώρα τα μάτια μου κλείνουν λες και κουράστηκαν από την απόχρωση της συννεφιάς.

Βήχω λίγο. Κυρώνω λίγο. Νομίζω κάτι τσίμπησα χθες. Το πιο αλλόκοτο είναι ότι ξύπνησα και τα χέρια μου ήταν ζεστά. That's really not me. Σιγά σιγά παγώνουν και πάλι οπότε να κάτι θετικό. Παίζω μηχανικά με τα μαλλιά μου και σκέφτομαι... Είναι όλα ένα παιχνίδι;

Μια τρομακτική προσπάθεια ισορροπίας πάνω απ την ανυπαρξία. Τι είναι η ανυπαρξία; Σ αυτή τη ζωή, την ψηφιακή, ανυπαρξία είναι οι τρεις τελίτσες, ένα παρατημένο blog, ένα βουλιαγμένο στη λήθη site, ένα αναπάντητο mail. Το μόνο που μας σώζει είναι η δύναμη να πατάμε τα κουμπιά στο πληκτρολόγιο.

Η ζωή όμως... Δεν είναι ψηφιακή. Τι είναι ανυπαρξία; Ο θάνατος; Κι αν μετά τον θάνατο υπάρχει κάτι που και πάλι δε σ αφήνει να γίνεις ένα μαζί της; Δεν έχω τα απαραίτητα επιχειρήματα να στηρίξω την πλευρά αυτή. Βλέπετε, για να το κάνω θα έπρεπε να διαπράξω την αυτοκτονία μου, και εντάξει πες μέχρι εκει, αλλά πως θα γυρίσω να σας πω τι έγινε; Άρα X. Θάνατος εκτός.

Ανυπαρξία είναι... Η κενότητα μάλλον. Ναι. Όταν ακόμα και τα ποιήματα δε σου προκαλούν τίποτα. Όταν ξυπνάς και κοιμάσαι με την ίδια άδεια ανάσα καθώς χαϊδεύεις μηχανικά το μαξιλάρι σου, ή τρίβεις τα μάτια σου κουρασμένα. Νυστάζω.

Τι εύχομαι; Να ήξερα ποιο είναι το δεύτερο πρόσωπο που βλέπω κάθε φορά online στο blog μου για ώρα.

Ψέματα. Κάτι άλλο εύχομαι. Καλησπέρα. Έχω τόσα να κάνω και δεν έχουν ουσία...




Η φίλη σας, 
Estella 

10 ταξίδεψαν μαζί της:

Καπετάνισσα είπε...

Καλημέρα,

σκέψου ....

Κάνεις χίλιες δυο σκέψεις, τι κι αν δεν ξέρεις τις απαντησεις;;;;;

Αυτό από μόνο του βάζει τέλος στην ανυπαρξία!
Γιατί μόνο αν κάποια στιγμή, κοιτάς το ταβανι και είσαι εντελώς άδεια απο σκέψεις και αισθήσεις, νιώθεις την ανάσα της! Τότε μπορείς να την φανταστείς, μα τότε ίσως και να ξαναβρεις τους λόγους που θες να εισαι υπαρκτή!

Καλημέρα...

Ginny είπε...

Aγαπημένη Εστέλλα!
Για΄τι γλυκιά μους; Κατανοώ τα υπαρξιακά, ψέμα δε θα πω, τα βιώνω κι εγώ πότε πότε. Μήπως όμως πρέπει να ψάξεις λίγο τη σου προκαλέι ή σου δίνει αυτήν την αίσθηση απυπαρξίας, η οποία ίσως να έιναι χειρότερη από το θάνατο. Μήπως φταίει το περιβάλλον, οι άνθρωποι, η καθημερινότητά σου, εσύ; Στο τέλος, για να κατανοήσουμε αυτά που δνε ξέρουμε πρέπει πρώτα να αναθεωρήσουμε για αυτά που ήδη γνωρίζουμε.
Και οι συνεχείς αναρτήσεις σου είναι ευχάρηστες. Μη φοβάσαι, δε νομίζω α το πειράζει το μπλογκάκι σου!;)
Καλημέρα γλυκιά μου! (Περιμένω τηλεφωνάκι για καφέ!)

P.S. Για άλλη μία φορά μαγεύομαι από τις μουσικές σου επιλογές!~

Νυχτερινή Πένα είπε...

Μάλλον άρπαξες κρυωματάκι, καλή μου φίλη, ίσως και γι' αυτό νυστάζεις πολύ. Όσο για την ανυπαρξία δεν θα την ενστερνιστείς ποτέ γιατί υπάρχεις. Αφού σκέφτεσαι υπάρχεις όπως έλεγε και ο Ντεκάρτ. Και αφού αισθάνεσαι να συμπληρώσω εγώ. Οπότε μην ανησυχείς, είναι απλά ο μελαγχολικός καιρός που σε κάνει να σκέφτεσαι διάφορα.
Την καλημέρα μου και να προσέχεις τα χεράκια σου.

kittaro είπε...

Αν… η ζωή μας είναι λίγη… Τότε… ας υπάρξουμε, για να ληστέψουμε την ανυπαρξία…

Estella είπε...

Πως θα μπορούσα να αμφισβητήσω το πιο γερό επιχείρημα που έχω ακούσει ως τώρα. Καπετάνισσα, τα ταξίδια σου φαίνεται οτι σου έχουν δώσει πράγματα που ούτε καν φαντάζομαι :) Να σαι καλά. Φιλιά πολλά

Estella είπε...

Υπαρξιακά. Κλασσική Εστέλλα. Αλλά... Είμαι καλά. Αλήθεια. Όσο το σκέφτομαι... Είμαι καλά. Και όσο σκέφτομαι υπάρχω. Χαίρομαι που σ αρέσει η μουσική μου. Έχω συνδυάσει τα πάντα με μουσική. Καταστάσεις, πρόσωπα... Τα πάντα. Τι μου δίνεις για να αποκαλύψω το δικό σου τραγούδι; :D Φιλάκια καλή μου.

Estella είπε...

Φυσικά... Μόνο ο καιρός έχει τη δύναμη να μ επηρεάσει πλέον. Όσο για τους ανθρώπους... Και μερικούς ανθρώπους... Μπα άσε. Λοιπόν ναι κρυωματάκι που όσο μένω στα ζεστά βελτιώνεται. Αύριο θα μαι καλύτερα. Αλλά χρειάζομαι έναν καλό ύπνο. Άρα... Να σαι καλά γλυκέ μου. Τα προσέχω τα χεράκια μου :) Φιλιά

Estella είπε...

Ααααααααααααααχ.......... Πάντα έρχεσαι όταν χρειάζομαι οξυγόνο εσύ ε; :)

Καπετάνισσα είπε...

Estella,

Στάθηκα να κοιτώ το ταβάνι χωρίς να ξέρω αν ζω ή αν απλά υπάρχω.... και ύστερα ήρθε το ταξίδι!

Το ίδιο νόμισμα, δυό πλευρές! Πάντα!

Καλημέρα!

Estella είπε...

Τότε δεν έχω παρα να κλείσω εισιτήρια....ε; :D
Σ ευχαριστώ πάρα πολύ...