Τετάρτη, Νοεμβρίου 10, 2010

Beautiful People: Η Ωραία Ελένη

Ήταν απο εκείνα τα πρωινά που αποφάσισα να φροντίσω τις τριανταφυλλιές μου... Λατρεύω το κόκκινο χρώμα που αποκτούν... Το βελούδο στα πέταλά τους... Έχουν μια σαγηνευτική ομορφιά. Τις ώρες εκείνες με συντροφεύει μια υποκριτικά ζεστή παρουσία απ το αντικρινό μπαλκονάκι. Κατακόκκινα βελούδινα μαλλιά, μπλεγμένα και ακατάστατα μ ένα πλαστικό χαμόγελο πάντα στα χείλη... Τ όνομα της δε το έμαθα μέχρι τότε. Την καλημέρα της, την στερήθηκα μόνο την Τρίτη εκείνη... Πριν μια βδομάδα.

Δε τη συμπάθησα μέχρι τώρα. Ήταν πολύ ψεύτικη για τα γούστα μου. Εκείνη πάλι, μάλλον με συμπαθούσε. Υπήρχαν φορές που μου φώναζε ότι θέλει να φυτέψει λουλούδια σαν τα δικά μου, θα θελε να της πω πως τα περιποιούμαι και τέτοια. Έγνεφα συγκαταβατικά και προσπαθούσα υποκριθώ την απασχολημένη.

Μα την περασμένη τρίτη δεν μου πε καλημέρα. Περίμενα για λίγο και το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στις τραβηγμένες κουρτίνες. Άρχισα να σκέφτομαι διάφορα άκυρα πράγματα όταν τις σκέψεις μου διέκοψε ο ήχος γυαλιού που σπάει. Τα μάτια μου σηκώθηκαν αυτόματα. Αφουγκράστηκα για λίγο. Τίποτα. Μα το τίποτα δεν άργησε να γεμίσει από φωνές.

"Θες να μου πεις οτι φταίω εγώ; Που ήσουν;" Εκείνη ήταν.
"Εδώ. Εγώ εδώ ήμουν πάντα και το ξέρεις. Απλά... Έπεσε λίγη δουλειά παραπάνω και... Ξέρεις κάτι, δε μ απασχολεί τι νομίζεις και..." απάντησε μια αντρική φωνή
"Και τι; Τι; Σε βαρέθηκα. Ψέματα...Εμένα βαρέθηκα. Νιώθω τόσο βρώμικη τόσο..."
"Φυσικά, Εσύ βαριέσαι τα πάντα! Μόνο να βαριέσαι μπορείς. Και γω; Τι; Είμαι σαν όλους τους άλλους;" Ο άντρας ήταν οργισμένος. Η φωνή του έμοιαζε οτι έγδερνε το λαρύγγι του... Για λίγο σιωπή.
"Είσαι διαφορετικός... Είσαι πολύ διαφορετικός απο τους άλλους." Εκείνη. Η φωνή της σπασμένη. Με ακινητοποίησε.
"Πρώτη φορά" συνέχισε μέσα σε λυγμούς και φωνές "Πρώτη μου φορά, αισθάνομαι τόσο χρησιμοποιημένη..." γαμώτο κόπηκα. Το δάχτυλό μου άρχισε να βάφεται κόκκινο. Πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο... χρησιμοποιημένη" Γαμώτο! Άκουσα τον εαυτό μου να λέει. Σε λίγα δευτερόλεπτα δεν ακουγόντουσαν φωνές. Ένας όμορφος, ψηλός άντρας βγαίνει από την πολυκατοικία συνοφρυωμένος.

Το αίμα δεν είχε σταματήσει να βγαίνει. Πρώτη μου φορά το πάθαινα. Έπιασα βιαστικά ένα μικρό γλαστράκι, την πιο νέα μου, κατακόκκινη τριανταφυλλιά και βγήκα έξω. Η εξώπορτα ανοιχτή. Ο τύπος είχε φύγει βιαστικά. Ανέβηκα τις σκάλες μέχρι τον τρίτο. Σιχαίνομαι τα ασανσέρ. Χτύπησα την ξύλινη πόρτα του διαμερίσματος. Άνοιξε εκείνη δειλά. Το μολύβι πασαλειμμένο στα μάγουλα της. Τα μάτια της κομμένα... Οι μπούκλες της κρέμονταν θλιμμένα.

"Καλημέρα" μου πε. Δε χαμογελούσε αυτή τη φορά.
Κούνησα το κεφάλι μου με τον κλασσικό τρόπο.
"Ο Νοέμβρης και ο Μάρτης, είναι η καλύτερη εποχή για να τις φυτέψεις..." Είπα αμήχανα και της έδωσα το γλαστράκι.
"Να κεράσω καφέ" είπε χαμογελώντας.
"Όχι." Την πρόλαβα. Το βλέμμα της έδειχνε απογοήτευση. "Θα έρθω. Άλλη φορά θα έρθω..." είπα ψέματα. Γύρισα την πλάτη και έφυγα.

Το κουδούνι της έγραφε, Ελένη Τριανταφύλλου. Η ωραία Ελένη, που τώρα ήταν ελεύθερη.





Η φίλη σας,
Estella 

18 ταξίδεψαν μαζί της:

Ginny είπε...

Τι όμορφη και συνάμα θλιβερή ιστορία. Όμως εγώ σαν θετικό άτομο θα κοιτάξω τα θετικά, ότι δηλαδή, υπάρχει κάτι καλό στις ψυχές των ανθρώπων που κανείς δεν μπορεί να απορρίψει. Η ελάχιστη βοήθεια που προσφέρεις είναι μερικές φορές βάλσαμο.
Όμορφα όνειρα Εστέλλα μου. Ονειρέψου τριαντάφυλλα...

P.S. Ωραία μουσική για άλλη μία φορά!!!;)

Clem Lumen είπε...

Ποσο ομορφο...
:D

Χαιρομαι που ερχεσαι πιο συχνα και γραφεις, παντα διαβαζω ακομα κι αν δε σχολιαζω:)
Γραφεις υπεροχα



φιλια

Libertas είπε...

Πανέμορφη ιστορία από αυτές που μας δίνεις την εντύπωση οτι μπορεί να ζήσεις ανα πάσα στιγμή.
Η φαντασία σου ξέρει να ταξιδεύει τον αναγνώστη!!!

Φιλάκια πολλά πολλά!

Art. είπε...

Τι υπέροχο. Μπορείς να μην φύγεις από την εικονική ζωή μας; :3 Παρακαλώ!

Poisonous είπε...

Όμορφη ιστορία.. Συγκινητική.
Σε βάζει σε σκέψεις.
Γράφεις τόσο ωραία! :)
Καλό απόγευμα!

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ωραία ιστορία, δεν ξέρω αν την δημιούργησε η γόνιμη φαντασία σου ή είναι κάτι που έζησες, μιας και θα ήταν πολύ πιθανόν να συμβεί. Είναι ωστόσο τρυφερή ιστορία και τόσο ταιριαστή με το χαρακτήρα σου. Συνέχισε να γράφεις καλή μου φίλη.

kittaro είπε...

Ιστορίες καθημερινής τρέλας υποδειγματικών(!)οικογενειών!Τραγικό…

Estella είπε...

Όμορφα τα τριαντάφυλλα. Αλλά τσιμπάνε... Σε φιλώ γλυκιά μου, να σαι καλά.

Estella είπε...

Λέω να το κόψω σιγά σιγά. Πραγματικά δε βγαίνει σε καλό εν τέλει. Ευχαριστώ Ελεύθερο Πνεύμα...

Estella είπε...

Η φαντασία μου γράφει ιστορίες. Το αίμα από το αγκάθι όμως είναι αληθινό. Φιλάκια Libertas.

Estella είπε...

Θα κάνω ο,τι μπορώ καλή μου Art... Φιλια πολλά

Estella είπε...

Μακάρι να μπορούσα να γράψω ακόμα καλύτερα... Αλλά δε γεννιόμαστε όλοι συγγραφείς. Μερικοί απλά βασανιζόμαστε απο τις σκέψεις μας και κάνουμε το blog μας πολυθρόνα ψυχαναλυτή

Estella είπε...

Νυχτερινή πένα, η σωστή έκφραση είναι: Based on real events... :) Τρυφερός και συ. Για άλλη μια βραδιά. Ευχαριστώ. Φιλιά

Estella είπε...

Οι σχέσεις... Οι σχέσεις είναι τραγικές. Και μετέπειτα τις οικογένειες. Φιλιά

Καπετάνισσα είπε...

Σχέσεις ανθρώπινες...όλη η γκάμα... από το πιο άσχημο ως το πιο όμορφο...

Άνθρωποι...

Καλημέρα γλυκια και τρυφερη Εστελλα...

Black Bill είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία, πολύ ρεαλιστική.
Καλό βράδυ Estella...

Estella είπε...

Καλησπέρα καλή μου Καπετάνισσα... Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Οι άνθρωποι κάποιες φορές γίνονται τα πιο τρυφερά και άλλες τα πιο σκληρά πλάσματα του πλανήτη. Φιλάκια πολλά.

Estella είπε...

Να σαι καλά Black Bill :D Καλό ξημέρωμα :D