Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010

The odour of melancholia

I have no idea why I long to write in English. I feel attacked by thoughts, people, ideas, responsibilities, relationships and even worst  myself. God, I m so damn defenceless. Everytime I look at the mirror I come across this familiar stranger smiling back at me, trying to comfort me, persuade me that my life is not full of shit. Well, yeah it's not. Not full anyway. Let's say sort of filthy.

Filth. That's the right word at the right spot. All my actions, all my thoughts... Such a mess... MESS! Mess... miss... I miss you. I don't want to see your fucking cute face again with that sort of flirty blush and those horrible warm eyes of yours... but I sort of miss you. Yeah great now from mess I ve stretched my heart-strings into miss. No ms! no sir! Pfff lame...

That's paranoia I know. But so what? My brain was always like an endless maze, torturing me every single day with nonsense... SHUT UP. Ok... Silence. For a while... Everytime I try to stand up to myself I end up even more lonely. Why? And why the fuck I am writing this bullshit in English anyway!?

Nothing more to say... I love the weather. Clouds know how to show compassion... Bastard sky. Full of fake dreams and lights pretending to be stars. I ll find the meaning of today's life in an old, decayed wall garnished with some sort of wisedom never to be explicit, written by a poet never to be acknowledged. Hell... What's wrong with me?

Have a nice day...



Η φίλη σας,
Estella

18 ταξίδεψαν μαζί της:

Νυχτερινή Πένα είπε...

Well I hope you' ll get to pass this moment of melancholia.... Ουπς! Με κόλλησες και γράφω στα Αγγλικά και δεν είμαι καλός σ' αυτά. Καλή μου Εστέλλα ελπίζω να σου περάσει η μελαγχολία και να είσαι χαρούμενη και πάλι. Και να γελάς και να χαμογελάς. Αν μη τι άλλο σε γλυκαίνουν και σε ομορφαίνουν.
Καλημέρα.

Art. είπε...

Ακόμα και που δεν γράφεις στην δική σου γλώσσα, νιώθω ότι καταφέρνεις να περάσεις αυτό που αισθάνεσαι... Είσαι πραγματικά πολύ καλή στο να "παίζεις" με τις λέξεις. :)

Καλό μεσημέρι!

scepticusbatsicus είπε...

Εγώ πάλι τη μελαγχολία την έχω συνδέσει με τις πιο παραγωγικές και ήρεμες περιόδους της ζωής μου...
Μου αρέσει να μελαγχολώ στο λέω αλήθεια..
Και πάντα στο τέλος καταλήγω με ένα ηλίθιο χαμόγελο..
Μα καλά και εσύ όμως βρε πουλάκι μου , κάθε φορά που επισκέπτομαι το ιστολόγιο , είναι και πιο μαύρο ! Μπρρρ....!! :)

Clem Lumen είπε...

Η μελαγχολια μπορει να γινει η πιο καθοριστικη περιοδος στη ζωη ενος ανθρωπου, μην την εκλαμβανεις αποκλειστικα ως κατι κακο... Γενικα η μελαγχολια παιρνει πολλες οψεις, μπορει να γινει ρομαντικη, γλυκια, ενοχλητικη...
Οπως και να'χει ειναι ομορφο να υπαρχει κ αυτη ε? :)

Και το blog υπεροχο και παλι;)

Φιλακια
take care:)

Ginny είπε...

Just take a deep breath, clear your head and block every sound. That;s what I do when my thoughts try to over-power me.
Have a pleasant night and serene dreams!:)

kittaro είπε...

Πάντα για οτιδήποτε κι αν μας συμβαίνει στη ζωή, υπάρχει και η θετική πλευρά… Προσωπικά θεωρώ τυχερούς, εκείνους που αν ακόμα κι οι συνθήκες τους ανάγκασαν, έχουν επιλέξει τη μοναχική ζωή! Έχουν ανακαλύψει απλά τον τρόπο, να περνάνε καλά… και κυρίως! ν’ απολαμβάνουν την ενδότερη τους, συντροφιά... Είναι ένα στάδιο κι αυτό της ζωής… δε σημαίνει σε καμία περίπτωση δυστυχία και μιζέρια... Ίσως μόνο χρειαστεί λίγο περισσότερος χρόνος για να στοχαστείς και να ανακαλύψεις πως θα περνάς καλά...


Μη κάθεσαι να στενοχωριέσαι και να τα βάζεις με τον εαυτό σου... Η μοναχικότητα μπορεί να σου προσφέρει άπλετη δημιουργία… διασκέδαση… χαρά… κι ακόμη τη σπάνια ευκαιρία ν’ ανακαλύψεις και ν’ αφουγκραστείς τον εαυτό σου... Αρκεί να το κάνεις συνειδητοποιημένα… Να καλλιεργήσεις μία αισιόδοξη στάση προς το ίδιο το άτομο σου πρώτα˙ κι έπειτα αργά μα σταθερά, θα διακρίνεις ολόγιομη χαρά, τη βελτίωση της ζωής σου, σ’ όλους τους τομείς!!! Μα χαμογέλασε… κι άρχισε από τώρα κιόλας ν’ αγναντεύεις με αισιοδοξία το μέλλον… Κανείς τριγύρω σου δεν είναι τέλειος, μην ανησυχείς!!...

Estella είπε...

Μα τι σημαίνει μελαγχολία τελικά... Και μήπως μπορώ να είμαι χαρούμενη μέσα σ αυτή; :) σε φιλώ.

Estella είπε...

Art, σ ευχαριστώ πολύ... Κάποιες φορές ένα παιχνίδι με τις λέξεις μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς πολύ πιο ανάλαφρος... :)

Estella είπε...

Scepticus, για μένα το blog μου είναι η μελαγχολία μου. Έρχομαι εδώ, γράφω, εκφράζομαι και μοιράζομαι συνήθως οτι με μαυρίζει. Αυτό με εμπνέει. Χωρίς να σημαίνει οτι δεν έχω ευχάριστες και χαρούμενες στιγμές...

Estella είπε...

Γι αυτό ακριβώς καλό μου πνεύμα χρησιμοποίησα και τη λέξη odour. Που σημαίνει άρωμα. Αλλά δεν έχει να κάνει με ομορφιά ή ασχήμια. Ας πούμε ουδετερότητα... Να σαι καλά :)

Estella είπε...

Dear Ginny... That's the main problem. My head never seems to stop.I ve got used to it. Instead of closing my ears I open my eyes and absurb the pleasure of every sight... :) Kisses

Estella είπε...

Καλώς το κύτταρο. :)

Για μένα μοναξιά δεν είναι απαραίτητα μοναχικότητα. Αντιθέτως. Μπορεί να είσαι συνέχεια με κόσμο και να αισθάνεσαι τόσο μα τόσο μόνος... :) Δεν στεναχωριέμαι. Την κυκλοθυμία μέσα μου έχω μάθει να την ανέχομαι όπως τον καύσωνα τα καλοκαίρια. Κεφάλι ψηλά και πάμε...
Φιλιά

Fingolfin είπε...

Ακόμη και στα αγγλικά, καταφέρνεις να εκφράσεις ακριβώς αυτό που νιώθεις. Μου αρέσει και με εντυπωσιάζει πάρα πολύ ο τρόπος που γράφεις. Αυτός είναι και ο λόγος που παρακολουθώ το Ονειρολόγιο. Όσον αφορά αυτά που λες, όλοι μελαγχολούμε κάποια στιγμή για διάφορους λόγους. Επειδή κάποιος σου φέρθηκε ή σου φέρεται άσχημα, ενώ εσύ ήσουν άψογη, πρόβλημά τους. Μην υποβάλλεις τον εαυτό σου σε άσχημες σκέψεις και καταστάσεις, τις οποίες μπορείς να αφήσεις πίσω. Μου συνέβη ακόμη μια φορά πρόσφατα και είμαι ακόμη αρκετά τσαντισμένος. Απλά πρέπει να αποδεχτείς ότι μερικά άτομα δεν ξέρουν να συμπεριφερθούν.
Να είσαι γερή και δυνατή και να συνεχίζεις να εκφράζεσαι τόσο υπέροχα. Θα τα πούμε. Φιλιά.

Υ.Γ. Άκουσε το παρακάτω τραγούδι
The Crow & the Butterfly των Shinedown

Ο Αλχημιστης είπε...

Sometimes the brutality of the world we live in darkens our skies. It is not a matter of taste, prejudice or philosophy to allow yourself to delve into melancholy. It is a pleasure we must allow ourselves to taste from time to time.

And if you feel your life is, so to say, filthy then so be it! Feel it in all it's glory without remorse, without guilt or guilt.

It is always a good thing to be able to feel things, good or bad.

Loats of love!

Estella είπε...

Fingolfin φίλε μου η μελαγχολία είναι μερικές φορές το αποτέλεσμα μιας επαναλαμβανόμενης αίσθησης. Εκείνης του ανικανοποίητου... Δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ ποτέ ως τώρα. Σε κανέναν τομέα. Ίσως αυτό είναι ένα απο τα βασικά μου μειονεκτήματα.

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το κομμάτι. Φιλιά πολλά

Estella είπε...

Dear Alchemist. I m left speechless by your poetic comment... Live my life without remorse... :)

Kisses

Walker είπε...

Ω μια φοβερή ιστορία...

Για έναν συναισθηματικό, βαθύ κόσμο...

Είσαι φοβερή.

Estella είπε...

Walker... Να σαι καλά σ ευχαριστώ παρα πολύ :D :D :D Καλημέρα :D