Κυριακή, Οκτωβρίου 24, 2010

Ένα όνειρο χωρίς ερμηνεία

Αγαπημένο μου ονειρολόγιο,

Η χθεσινή νύχτα ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου με τίποτα. Έμεινα στο σκοτάδι και κοιτούσα τις σκιές στο ταβάνι να παίζουν η μια με την άλλη. Φορές φορές, έκλεινα τα μάτια και τις άκουγα να γελούν χαρούμενα καθώς χόρευαν στο ρυθμό ενός αισθησιακού, αργεντίνικου τάνγκο. Απόλαυσα κάθε στιγμή της μισοκοιμισμένης μου ύπαρξης και γέλασα με τα χάλια μου το πρωϊνό που ακολούθησε.

"Γιατί δε βγήκα;"
Δεν έχω όρεξη. Δεν είμαι πεσμένη πάλι. Αλλά μερικές φορές νιώθω να μου λείπει επικίνδυνα το σπίτι μου. Ωστόσο μια μικρή βόλτα κατάφερα να την κάνω... Στο γνωστό πάρκο δίπλα απ το σπίτι μου... Σκέφτηκα οτι λίγο περπάτημα θα μου έκανε καλό... Κάθε βήμα στην ησυχία με αρρώσταινε. Τα δέντρα σχεδόν με τρόμαζαν παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Το παλιό φυλάκιο, που τώρα οι άνθρωποι το λένε άλσος αποκτούσε τον παλιό, σκληρό χαρακτήρα του.

Το μυαλό μου. Ένα μάτσο θολά τραπουλόχαρτα. Τα συναισθήματα μου ανύπαρκτα. Και περπατούσα μέχρι που το βήμα μου άρχισε να βυθίζεται όλο και περισσότερο στα τάγματα των χαλικιών. Λίγο περισσότερα εδώ, λίγο λιγότερα εκεί, νικημένα από το χώμα που τα χε καταβροχθίσει. Με εκνεύριζε ο ήχος τους. Αυτό το κρατς κρατς, το μονότονο που όταν ακούς κάποιον να σου μιλάει γίνεται ανύπαρκτο, τώρα με εκδικούνταν ανελέητα.

Κάθε βήμα και μια φωνή απο το πετραδάκι που πάταγα. "Τι κάνεις...;" ξανά και ξανά μέχρι που το άλλο κομμάτι μου, που υποχωρούσε άρχισε να βράζει. Εκείνο που λουφάζει στο στήθος μου και που μοναχά να ψιθυρίζει έχει μάθει πλέον ούρλιαζε "Ο,τι γουστάρω."

Τα βήματά μου σταμάτησαν μπροστά απο ένα ποδηλατάκι με ένα κοριτσάκι με κοτσίδια να με κοιτάει παραξενεμένο. Χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσε. Ένα χαμογελάκι αληθινό και γλυκό... Ακόμα κι αν δεν είχε συμπληρωθεί όλη του η οδοντοστοιχία.

Αυτό είμαι τελικά. Κοριτσάκι. Δε θα μεγαλώσω ποτέ. Είπα μέσα μου. Συνέχισα να περπατάω... Αυτή τη φορά δεν άκουγα τα μνησίκακα χαλίκια, ούτε έβλεπα τα δέντρα να με σημαδεύουν με τις πευκοβελόνες τους.  Η ταχύτητα άρχισε σταδιακά ν αλλάζει. Φόρεσα ακουστικά και πριν το καταλάβω άρχισα να τρέχω. Να τρέχω... Να τρέχω... Όταν σταμάτησα... Το μόνο που άκουγα ήταν η ανάσα μου να παλεύει στα πνευμόνια μου.

Ελεύθερη. Έστω και για λίγο. Δεν είναι κακό...



Η φίλη σας, 
Estella

Σημείωση 1: Ο πιο γλυκός πειρασμός είναι ο απαγορευμένος
Σημείωση 2: Όσοι ήταν αρχίδια φάνηκαν, όσοι είχαν αρχίδια πάλι φάνηκαν
Σημείωση 3: Είμαι ερωτευμένη με τον τύπο στο video clip... 

22 ταξίδεψαν μαζί της:

Νυχτερινή Πένα είπε...

Είσαι κοριτσάκι αλλά όσο είσαι αυτό το γλυκό κοριτσάκι πάντα να παραμένεις έτσι και να μας γράφεις όσα έχεις μέσα στην καρδιά σου.
Καληνύχτα Εστέλλα,απόψε ελπίζω να κοιμηθείς καλά και να δεις πολλά όμορφα όνειρα στην αγκαλιά του Μορφέα.

Estella είπε...

Και γω το ελπίζω. Αν και δεν αισθάνομαι και ιδιαίτερα κουρασμένη... :D Καλό ξημέρωμα.

next_day είπε...

εγώ λέω να κόψεις τις βόλτες στο πάρκο και να πηγαίνεις πιο συχνά στο video club! :p
Καλημέρες! Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

Estella είπε...

Καλή ιδέα δε λέω... Αλλά στη σημείωση γράφω είμαι ερωτευμένη με τον τύπο απο το video clip. Όχι club :P Να σαι καλά, καλή βδομάδα :)

ο φιλος του οικονομου είπε...

Ε... τότε να πηγαίνεις πιο πολύ στο video clip.

next_day είπε...

χαχαχαχα!!!
πάλι ρεζίλι έγινα!!!!!!

Ginny είπε...

Γλυκό μου κοριτσάκι να ξέρεις ότι όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, όταν νιώθεις κενή, άδεια, μόνη, απλά τρέξε. Όταν τρέχεις δεν υπάρχουν φραγμοί και νιώθεις ελεύθερη, όπως ακριβώς παρατήρησες. Καμιά φορά το τρέξιμο κάνει καλό...
Την καλησπέρα μου!

Estella είπε...

Χαχαχα καλώς τον φίλο του οικονόμου. Οκ θα πάω στα γυρίσματα. Και λέω να του πάω και ένα δώρο. Ένα κεφάλι. Ξες εσύ. χαχαχα :P

Estella είπε...

Κεκτημένη ταχύτητα next day μου. Χαχαχαχα :P Να σαι καλά. Σιγά το ρεζίλι :P

Estella είπε...

Και μας κρατάει σε φόρμα. Χαχα Ginny μου νομίζω πρέπει να πάμε παρεούλα για τρέξιμο κάποια μέρα. Φιλιά.

Leviathan είπε...

ti kalitero apo to na eisai eleu8eros!! kali evdomada!! :)

Estella είπε...

Leviathan μου καλή βδομάδα! Να σαι καλά!

Ginny είπε...

Εγώ μαζί σου! Πες μου ώρα και άλσος!:P
;)

Estella είπε...

Ναι αλλά μέσω msn...Απο εδώ δε τα λέμε... Είναι μυστικο... χιχιχι ;)

ο φιλος του οικονομου είπε...

Εεεεεε δεν παίζω... το δώρο δεν δωρίζεται...

Τουλάχιστον βάλε του ωραίες κορδέλες και αστραφτερό περιτύλιγμα. Να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Estella είπε...

Δε θα δωρίσω το δικό σου βρε... Αυτό το κρατάω σαν φυλακτό απο τον σοφό μου σαμάνο, εσένα! Θα βρω άλλο κεφάλι. :D Χεχε. Απλά πήρα ιδέα :D

ღ oneiremataღ είπε...

πάντα μια βόλτα ελευθερώνει το μυαλό μας από τις άσχημες σκέψεις και μας χαρίζει ηρεμία ή μας βοηθάει να σκεφτούμε πιο χαλαρά και να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας...όταν το περπάτημα γίνεται τρέξιμο, τότε το σώμα αποζητά την κούραση, το μυαλό θέλει να πάψει να σκέφτεται πια κι απλά να νιώσει την ελευθερία του να τρέχεις και μόνο ο αέρας να μπερδεύεται μέσα στα μαλλιά σου, χωρίς να αισθάνεσαι τίποτα παρά μόνο τους χτύπους της καρδιάς σου να γίνονται πιο έντονοι...
Εστέλλα όμορφη η ανάρτησή σου!! καλό σου απόγευμα :)))))

Estella είπε...

Ακριβώς αυτό πιστεύω και γω γλυκιά μου! Καλώς ήρθες στον ιστοχώρο μου :D
Χαίρομαι που σ άρεσε η Ανάρτηση. Φιλάκια :D

kittaro είπε...

Πάντα είναι γλυκεία η ψευδαίσθηση της ελευθερίας… Run λοιπόν Εstella run!

Estella είπε...

Σα το Run Forest RUUUN; χαχα να σαι καλά

Clem Lumen είπε...

Πόσο ποσο ποσο αγαπω τις αναρτησεις σου?
:D


Ελευθερωσου...
Αληθεια, ελευθερωσου, με οποιο τιμημα και οποιο τροπο... δεν εχει σημασια...



να προσεχεις :)

Estella είπε...

Να σαι καλά γλυκιά μου Free Spirit :) Φιλάκια πολλά