Τυχαίο;

Και ναι, κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε αφού κάνω ανάρτηση μεσημέρι. Βέβαια με τόση συννεφιά μάλλον απόγευμα θυμίζει... Να στείλω πολλά πολλά πολλά φιλάκια στη Γαλλία και συγκεκριμένα σ έναν απο τους καλύτερους μου φίλους που βρίσκεται εκεί. Γλυκέ μου σε περιμένω πως και πως!

Και τώρα να επιστρέψω στο θέμα της ανάρτησής μου... Τυχαίο;

Μπορεί να έχετε βαρεθεί τον τρελιάρη τύπο στην διαφήμιση, αλλά όσο το σκέφτομαι... Σ αυτή τη χώρα η τύχη σπανίζει. Και δε μιλώ μόνο για την τύχη το αντίστροφο της γκαντεμιάς αλλά και την τύχη με την έννοια του τυχαίου.

Κατ αρχήν, αυτό που γενικά παρατηρώ είναι η επιλογή οικονομικών ψυγείων και πανάκριβων τηλεοράσεων. Είναι τραγικό πραγματικά. Δηλαδή, προτιμάς να πας απο δηλητηρίαση από ένα ψυγείο που δεν κάνει καλά τη δουλειά του παρά να μη βλέπεις τη Μενεγάκη 3d; Τυχαίο;

Δε νομίζω! Μετά τις μειώσεις που έχουμε φάει όλοι λίγο πολύ στη μάπα αλλά και αυτή την αγωνία μη χάσουμε τη δουλειά μας ποιος έχει διάθεση να βγει; Και δεν είναι μόνο η διάθεση, είναι και τα χρήματα. Γιατί για μένα που δεν έχω οικογένεια νοίκια και δόσεις να πληρώνω δε λέει κάτι ένα πεντάευρο. Για κάποιον με ευθύνες και φεσόματα όμως; Όπως είχε πει και μια αρκετά ευγενική κυρία που έτυχε να μιλήσουμε "Μια διασκέδαση έχουμε και μεις στη ζωή μας... Ας επενδύσουμε εκεί και ας βλέπουμε καλύτερα..."

Φυσικά όλη αυτή την τάση του κόσμου την ξέρουν και οι δημοσιογράφοι και οι αξιότιμοι πολιτικοί μας. Αυτό που επίσης παρατήρησα είναι ότι υπάρχει μια επιστροφή στις παλιές καλές εποχές των βραζιλιανικοαργεντικοτουρκικομεταγλωτισμένων εκπομπών. Τυχαίο;

Δε νομίζω και πάλι... Όσο περισσότερη τηλεόραση παρακολουθείς, τόσο πιο λαπάς γίνεται ο εγκέφαλός σου. Μπορεί να μην έχουμε την Χουάνα την άπαρτη, αλλά έχουμε ένα σωρό ισάξιες εκπομπές να μας συντροφεύσουν. Και ακόμα περισσότερο, σειρές βασισμένες σε νοτιοαμερικάνικα και πάλι σενάρια. Μα έλεος, τόσους Έλληνες σεναριογράφους έχουμε, δώστε τους μια ευκαιρία. Δεν ξέρεις ποτέ....

Και μετά είναι αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογοκινδυνολογία των δημοσιογράφων. Αμαν ρε παιδιά την καταστροφή φέρατε! Πιο πολύ κίνηση είχε η αγορά αφότου ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα παρα πριν. Και δεν είναι μόνο αυτό, με το που πάει ο Πρωθυπουργός για δηλώσεις στην Θεσσαλονίκη στρέφονται ξαφνικά όλοι στους φορτηγατζήδες και τη βενζίνη. Ξαφνικά εκείνη την ημέρα τους έπιασε να πούνε για τις ουρές στα βενζινάδικα και εν τέλει, τι είπε ο Παπανδρέου δεν πρόσεξε κανένας. Πήγαινε με το μετρό ρε αδερφέ και άνοιξε τ αυτιά σου. Αυτοί σε κυβερνάνε. Αποπροσανατολισμός. Τυχαίο;

Κάτι ακόμα μια που ήρθαμε στην πολιτική. Αφήστε επιτέλους τον κύριο Καραμανλή ήσυχο. Τόσες δόξες δεν γνώρισε ούτε όταν ήταν πρωθυπουργός! Δεν έχει συνηθίσει να παίρνει θέση στα πράγματα, τώρα πρέπει να τον αναγκάσετε να το κάνει; Τόσα χρόνια που ήσαστε κύριε Σαμαρά και λοιποί μπλε;

Θα μιλήσω με πλήρη ειλικρίνεια. Δε νομίζω ότι είναι η οικονομική κρίση που μας έχει κάνει έτσι σκατά σα χώρα. Είναι ότι φάγανε μα τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια- όχι μόνο οι μπλε. Όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου- και τώρα μας πετάτε ένα "Η οικονομική κρίση μας έφερε ως εδώ". Ναι σιγά... Η πολιτική μας κρίση μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Αλλά που μυαλό να σας κατεβάσουμε έναν έναν απο τα έδρανα της βουλής.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ο νεοέλληνας ή ελληνάρας ή όπως θέλετε πείτε τον είναι βυθισμένος σε άλλα όνειρα. Εκτός του να βγάλει τα προς το ζην έχει και αυτό το κόλλημα με την επιστήμη- όσο το σκέφτομαι ανέκαθεν το είχε. Αν εμένα ο γιος μου δε βγει πυρηνικός φυσικός δεν θ αξίζει τίποτα στην κοινωνία. Αν εμένα η κόρη μου δε βγει μεγαλογιατρός τι θα κάνει; Κουλάρετε. Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα και μάλιστα εξίσου σημαντικά σ αυτόν τον κόσμο. Και να η παραπαιδεία και τα κολέγια να δίνουν και να παίρνουν... Απλά ρωτήστε τα παιδιά σας τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν... Απλό δεν είναι; Ίσως σας βοηθήσει και σας να μεγαλώσετε.

Ναρκωτικά. Πρέζα. Παραμύθα. Όπως θέλετε πείτε το, εγώ το βλέπω να αυξάνεται. Τυχαίο;

Δε νομίζω.... Είναι μια αρκετά έξυπνη και πρακτική μέθοδος να κρατήσεις έναν λαό δέσμιο στα πάθη του. Σωματικά και ψυχικά. Γιατί το ναρκωτικό φίλοι μου κατα κύριο λόγο έχει επικρατήσει στην κοινωνία μας με τη μορφή ψυχολογικού βιασμού. Δεν φέρουμε σημάδια στα χέρια μας, στην ψυχή μας είναι.

Ο Ναρκισσιμός της εποχής... Αν δεν μετράω τα κόκαλά σου, και δεν έχεις πλατίνα το μαλλί είσαι μπάζο. Αν δεν εισαι μέσα στ αναβολικό και δεν έχεις αμαξάρα μείνε παρθένος μέχρι τα 50 που παίζει να τ αποκτήσεις... Υπερ-καταναλωτισμός. Ψώνιζε ψώνιζε ψώνιζε... Όσο πιο πολύ αγοράζεις τόσο πιο πολύ πουλιέσαι τελικά... Και το πορτοφόλι μένει άδειο... τυχαίο;

Ναι... μπορεί να ναι όλα τυχαία τελικά... Ας μην παρανοϊσω ακόμα. Έχω κι άλλες αναρτήσεις να κάνω. Φιλιά.

Η φίλη σας,
Estella

Σημείωση: Είμαι αισιόδοξη... Θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Έλληνες είμαστε. Πάντα δεν ξεγλιστράμε σαν το χέλι...; Ο επίλογος δεν γράφτηκε ακόμα... Και η πένα είναι στα δικά μας χέρια... 

Ο επίλογος δεν γράφτηκε και ούτε πρόκειται ποτέ

ωσότου κλείσουνε τα μάτια για καλά και οριστικά

του φωτός πολεμιστής και τούτη τη φορά

σε πέτρες συμπληγάδες και ματωμένα δάκρια,

δεν σκύβω το κεφάλι περάσανε τα άγρια

ώσπου να επιστρέψουν ξανά να με γυρέψουνε

με θάρρος και με θράσος...