Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010

Δελτίο Παραγγελίας

Έχετε σκεφτεί ποτέ οτι η ζωή μας μοιάζει απίστευτα με το εμπόριο; Όλη μέρα πουλάμε και αγοράζουμε...Οι σημαντικότερες παραγγελίες όμως είναι εκείνες που δε φαίνονται. Είναι εκείνες που δεν πληρώνονται αποκλειστικά με χρήμα αν και ο τρόπος πληρωμής μπορεί να μοιάζει αρκετά.

Αποκτάς τον ρόλο του καταναλωτή. Χρειάζεσαι υλικά, χρειάζεσαι ανθρώπους, χρειάζεσαι...χρειάζεσαι...και όσο πιο πολύ παίρνεις τόσο πιο μανιασμένα θέλεις κι άλλο. Είναι μια τάση που δε μπορείς να πολεμήσεις. Γίνεσαι ένα θέλω, γίνεσαι μια πιστωτική, ένα χαρτονόμισμα, ΕΙΣΑΙ αυτό που τρώς, είσαι αυτό που αγοράζεις και στήνεις την εικόνα σου αιματηρά. Κόβεσαι, λιώνεις,πονάς και χάνεσαι ολοκληρωτικά εμπρός της επιβλητικότητας του φαίνεσθαι. Του έχω, μα ταυτόχρονα του απέχω αφού κλείνεις τον εαυτό σου σ ένα κλουβάκι μακριά απο την ψυχή σου.

Για κάποιους ο κύκλος μπορεί να σταματήσει εκεί. Αγοράζουν ασταμάτητα μέχρι τα χρέη να τους διαλύσουν, και τότε δε γυρίζει τίποτα πίσω. Εχεις υπογράψει και ουδέν λάθος μετά την απομάκρυνση απο το ταμείο αναγνωρίζεται. Για κάποιους άλλους, απλά αυτός ο ρόλος είναι η αρχή. Η αρχή για την καριέρα τους στο εμπόριο. Οι άνθρωποι είναι εκπληκτικά εύκολοι στο να τους χειρίζεσαι. Οι λόγοι είναι μάλλον κάπως ασαφείς στο μυαλό μου. Ίσως θέλουν να αισθάνονται οτι υπάρχει κάποιος να τους επιρρεαζει και να τους ελέγχει. Η απόλυτη ελευθερία φοβίζει, ετσι δεν ειναι ρε Αγη; Τρόμος και πανικός στην ιδέα οτι ο μόνος υπεύθυνος για τη ζωή σου είσαι συ ο ίδιος. Κι αφού ο Θεός λείπει αυτόν τον καιρό στην εξορία του σύμπαντος, και εν έτη 2010 δε μπορείς να τα ρίξεις στη μοίρα, (θα χαλάσεις την εικόνα που λέγαμε πρίν) προτιμάς να γονατίσεις στον διπλανό σου που θα χαρεί να πατήσει πάνω σου και να σ εξουσιάσει.

Όμως στο θέμα μας, οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στην εξουσία. Έτσι το μόνο που έχει να κάνει ο έμπορος είναι να δημιουργήσει μια ανάγκη ή να φέρει στο φώς μια ανασφάλεια. Δεν έχει σημασία αν αυτό που βλέπεις το θέλεις σημασία έχει οτι το χρειάζεσαι και πρέπει να το αποκτήσεις. Είναι όλα μέσα στην πρώτη κίνηση του σχεδίου. Εμπορεύεσαι παραμύθια. Στο χερι σου είναι αν ο άλλος θα τα πιστέψει. Και θα τα πιστέψει. Και θα προχωρήσεις στο δεύτερο βήμα που είναι η προώθηση του προϊόντος. Δημιουργείς μια όμορφη εικόνα αυτού που θέλεις να πουλήσεις. Τον εαυτο σου παράδειγμα. Ακαταμάχητη συνταγή. Μπορεί να αρνηθεί κάποιος; Αυτό ακριβώς που χρειαζόταν, την σωστή στιγμή;

Υπογράφεται ο διακανονισμός και η αποπληρωμή ξεκινά άμεσα. Πληρώνεις για την αγορά σου είτε μια και καλή, είτε λίγο λίγο κάθε μήνα μέχρι να ξεχρεώσεις και να συνειδητοποιήσεις οτι αυτό που έχεις προμηθευτεί έχει φθαρεί απο τον καιρό. Κι ας ήταν μόλις χθές που τελείωσες τις δόσεις. Χρειάζεσαι κάτι καινούριο. Και ο σωστός έμπορος θα ξέρει πως να στο προωθήσει.

Ποιά ναρκωτικά μου λέτε, ποιά τσιγάρα, ποιά ποτά; Αυτός ο κόσμος είναι μέσα στη μαστούρα της αγοράς. Μεθάει με τις ψεύτικες ανάγκες του, ζαλίζεται με την κατάντια του και χάνεται σε lsd και παραισθησιογόνα. Αυτός ο κόσμος θέλει να αγοράσει κάποιον για να μη νιώθει μόνος τα βράδυα. Αυτός ο κόσμος παίρνει χάπια για να κοιμηθεί. Αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει σου λέω. Δεν υπάρχει. Εμπόριο αέρος κοπανιστού τίγκα στο συμπληρωματικό καυσαέριο, εμπόριο σάρκας και ψυχής στο όνομα μιας εικόνας σάπιας, άθλιας και γκρίζας. Πουλάνε μονοτονία και αγοράζουμε πλήξη, πουλάνε μοναξιά και αγοράζουμε sex toys. Δεν εχει σημασία τι πουλάνε. ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ. Ας μου απαντήσει κάποιος απο πότε η νιότη χρειάζεται να πίνει μπάφους για να γελάσει; Δε μας φτάνει πουλάμε μόλυνση στα ουράνια για να ξεσπάσει τοξικό κλάμα απο τα σύννεφα...

"Εμένα ποιός θα με εξυπηρετήσει; Είναι κανείς εδώ;" ε αφού επιμένετε...
"Βεβαίως κύριε, παρακαλώ, πείτε μου..."
 






12 ταξίδεψαν μαζί της:

Σταλαγματιά είπε...

Και η ψυχή μας πιο πολύ με μπακαλοτέφτερο μοιάζει παρά με ψυχή.
Βερεσέ το ένα και βερεσέ το άλλο και παραγγελίες συνεχώς.
Θέλω θέλω θέλω ένα τεράστιο θέλω έχουμε γίνει που περπατά στους δρόμους και λέει πως είναι άνθρωπος.

Νομίζω πως πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε την καθοδική πορεία που έχουμε πάρει και να δώσουμε αξία σε όσα πραγματικά πρέπει.

Γλυκό ξημέρωμα

Ο Αλχημιστης είπε...

Το εγω καταστρεφει τα παντα γυρω μας, τους ανθρωπους, το περιβαλλον τα παντα. Αυτο το ΕΓΩ το συμβιβασμενο, με τις προληψεις, τις προκαταληψεις, το πιστευω του, τις επιδιωξεις του, τους φοβους του, τις ελπιδες του και πανω απο ολα το τελος, τον θανατο.
Νιωθει μεσα του κενος, οτι η ζωη που κανει δεν εχει κανενα απολυτως νοημα και μαζευει μαζευει μαζευει. Μαζευει φιλους, γκομενες, γκομενους, ιδεες, καπνιζει μπαφους, ναρκωτικα το ριχνει στο ποτο ολα ενα κυκλος...
Αγοραζει πουλαει, χτιζει σκαλι σκαλι την πορεια του να γινει καποιος να φτασει κατι, μια ιδεα, να γινει πλουσιος, να μην δουλευει πολυ, να δουλευει πολυ, αγωνιζεται για μια ιδεολογια, για ενα ψεμμα, για μια ανουσια νεροβραστη αγαπη που διαβαζει στι νουβελες.
Και ψαχνει ψαχνει να βρει κατι, κατι που να εχει νοημα, κατι που να δωσει νοημα στην ζωη του, να την κανει υποφερτη αλλα τιποτα δεν τον ικανοποιει γιατι βαθεια μεσα του ξερει οτι τιποτα απο αυτα που εχει φανταστει δεν εχει κανενα νοημα. Παντα φτιαχνει στοχους με το μυαλο και αυτοι οι στοχοι δεν εχουν κανεναν νοημα.
Ψαχνει τον θεο που εχουν κατασκευασει οι εκκλησιες, ψαχνει να βρει το αιωνιο μεσα απο την σκεψη, φτιαχνει ειδωλα και τα προσκηναει, ιδεες, ομαδες και ολα αυτα.
Αυτη ειναι η ζωη μας Εστελλα. Αυτη φτιαξαμε με το ΕΓΩ μας. Ειναι ο μικροκοσμος μας σε συγκρουση με τους αλλους μικροσκοσμους. Και οπου υπαρχει διαχωρισμος παντα υπαρχει πονος και συγκρουση.
Δεν μας φτανει αυτο που ειμαστε τωρα αλλα θελουμε να γινουμε κατι αλλο που μας εχουν πει το μυαλο μας, ο παπας της ενοριας, η κοινωνια, ο καθηγητης, οι μανα και ο πατερας, οι φιλοι μας...Ατομα που εχουν τα ιδια προβληματα με εμας μας προτεινουν λυσεις...Αν τις εχουν γτ δεν ειναι αυτοι ελευθεροι? Μεσα τους ψυχικα?
Και υποφερουμε, και ψαχνουμε, ποναμε και ψαχνουμε, ψυλαφιζουμε σοτ σκοταδι να βρουμε κατι να κρατηθουμε αλλα ολα γλιστρανε και πεφτουμε. Τιποτα δεν μας ικανοποιει επειδη δεν μπορουμε να βρουμε κατι ξενο προς τον εαυτο μας να μας λυτρωσει. Μονο εμεις μπορουμε να λυτρωσουμε τον εαυτο μας, κανεις αλλος.
Βλεπεις τον κοσμο...Ολη αυτη την μιζερια. Του πολεμους, την φρικη, την οικογενειακη βια και τις τραγωδιες. Θελουμε να τα αλλαξουμε ολα αυτα, θελουμε να κανουμε κατι για αυτο αλλα δεν ξερουμε τι. Στο προσωπικο επιπεδο ολοι μας φταινε, ειμαστε καυχποπτοι, δεν μπορουμε να αφεθουμε σε τιποτα γτο φοβομαστε μην πληγωθουμε, χανουμε την ευαισθησια μας και χτιζουμε τειχη γυρω μας...Και πλεον δεν μπορουμε να νιωσουμε τιποτα...
Ο ανθρωπος παντα ζουσε σε ενα ονειρικο χωρο, ενα χωρο το μελλοντος και οχι του παροντος. Δεν τον ενδιεφερε τι κανει τωρα αλλα τι θα κανει μετα...Το μυαλο ειναι σε συνεχη εγρηγορση. Σκεφτεται, σκεφτεται, σκεφτεται...Μπας και βρει καναν τροπο να λυτρωθει...Λες και η σκεψη που εχει δημιουργησει ολα αυτα τα προβληματα μπορει να βρει η ιδια να βρει και την λυση...

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Φτάσαμε πλέον η αξία της ψυχής να μετριέται με χρήματα κι όχι με εμπειρίες ή πράξεις. Κι αν τα παραπτώματα θεωρούνται μικρά από τους ίδιους τους παραβάτες, η "δικαιοσύνη" -αν και τυφλή- βλέπει πολύ καλά τον δρόμο που θα ακολουθήσει η "κάθαρση".

απλο"Ποιηση" είπε...

για κάθε καινούριο προιόν
δημιουργούμε και μια
υποτιθέμενη ανάγκη...

καλημέρα Estella μου

Σελήνη είπε...

Ελπίδα πουλάνε... Ελπίδα ότι αν πάω στο τάδε ή το δείνα πολυκατάστημα-σύγχρονο ναό της τέχνης και του πολιτισμού- και αγοράσω ό,τι περισσότερο μπορώ (ή και δεν μπορώ), αυτομάτως θα γίνω περισσότερο επιτυχημένος, αρεστός και, τελικά, ευτυχισμένος. Θα καταλάβουμε άραγε ποτέ ότι και σε αυτή την περίπτωση ο βασιλιάς είναι γυμνός;

MissZoi είπε...

Περασα να πω μια καλησπερα! Ελπιζω να εισαι καλα! φιλακια!

Ανώνυμος είπε...

Μονο που στο εμπόριο καμιά φορά συναντάς και προιόντα με εγγύηση...

Στις ανθρωπινες σχέσεις πουθενά...

Ασε που οι επιχειρήσεις στα προσωπικά έχουν μεγαλύτερο κόστος και μεγαλύτερο ρίσκο...και φουλ οι επισφάλειες!!!

Φιλια!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Ποιός από εμάς τελικα θα καταφέρει να κάνει την διαφορά. Δεν αντέχω αυτούς που όλα τα έχουν μεταφράση σε ύλη. Γιατί η ψυχή δεν πουλιεται. Τίποτα από τον άνθρωπο δεν πουλιεται, αλλά μοιράζεται!!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!

Ανώνυμος είπε...

μόλυνση παντού...

Libertas είπε...

Τι αξία να έχει η πρόοδος όταν σε πάει πίσω?
Τα έχουμε ρημάξει όλα πια, αξίες, σχέσεις ιδανικά! Όλα στα σκουπίδια πάνε!

Λίγα αξίζουν στην ζωή αγάπη! Ψάξε να τα βρεις!

Μακια!

Venus on fire είπε...

"Ας μου απαντήσει κάποιος απο πότε η νιότη χρειάζεται να πίνει μπάφους για να γελάσει;"


Νομίζω πως η νιότη πάντα έπινε μπάφους και γελούσε ασταμάτητα.
Ίσως για να ξεφύγει ,ίσως για να γελάσει λίγο παραπάνω ,ίσως για να μη σκέφτεται.
Όλα στη νιότη τα φορτώνανε ,τα στραβά και τα παράλογα.
Το διάβασα και το ξαναδιάβασα το κείμενο σου και στάθηκα σε αυτή τη φράση περισσότερο.
Χαμογέλα καλή μου ,χωρίς μπάφους ,έστω ακούγοντας το τραγουδάκι που επέλεξες να ακούγεται εδώ.
....Κάποιες φορές καλύτερα να μην αναρωτιόμαστε τόσο πολύ.
Πολλά πολλά φιλιά.

Skouliki είπε...

και εγω καταναλωνω οχι τα απαραιτητα παντα αλλα και πολλα που δεν ειναι απαραιτητα
δεν ξερω γιατι
δεν θεωρω οτι μου λειπει κατι απλα εχεις ενα συναισθημα χαρας οταν αγοραζει ςκατι νεο
στον συναισθηματικο τομεα ομως δεν αλλαζω ουτε ανταλλαζω αξιες , συναισθηματα κτλ με ειδος