Τρίτη, Νοεμβρίου 03, 2009

R.M. Rilke- Ποιητική Διάθεση


ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

  Τα φύλλα πέφτουν, πέφτουν λες από ψηλά,
  σαν να ξεράθηκαν οι κήποι τ' ουρανού·
  πέφτουν με μι' άρνηση στο στόμα του κενού.

  Και μες στη νύχτα πέφτει η Γη βαριά,
  από τ' αστέρια προς τη μοναξιά.

  Όλοι μας πέφτουμε. Το χέρι αυτό που γράφει.
  Δες, όλα γύρω χάνονται στα βάθη.

  Είναι όμως Κάποιος που την πτώση αυτή
  στα δυο του χέρια στοργικά τη συγκρατεί.



ΜΟΝΑΞΙΑ

  Η μοναξιά μοιάζει με τη βροχή. Τα βράδια
  απ' του πελάγους αναθρώσκει τον καθρέφτη·
  από κοιλάδες μακρινές κι από λιβάδια
  στον ουρανό ανεβαίνει πάντα, που την έχει.
  Κι ύστερα, από εκεί ψηλά, στην πόλη πέφτει.

  Πέφτει την ώρα που το φως πια δεν αντέχει,
  όταν τους δρόμους βάφουν πάλι τα σκοτάδια,
  κι όταν τα σώματα χωρίζουν λυπημένα
  δίχως να βρουν ό,τι ζητούν, μένοντας ξένα·
  κι όταν οι άνθρωποι εκείνοι, που μισούνται,
  πάλι στο ίδιο στρώμα πέφτουν και κοιμούνται :

  τη μοναξιά την παίρνουν τότε τα ποτάμια…

 
ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ


  Νά τοι, παραταγμένοι, λες και πρέπει
  να τους δοθεί κι εδώ ένας ρόλος για να παίξουν,
  ώστε όλο αυτό το ψύχος που τους δρέπει,
  την παρουσία του άλλου δίπλα τους ν' αντέξουν·

  σαν να μην τέλειωσε τίποτε ακόμα.
  Τί όνομα βρέθηκε στην τσέπη τους γραμμένο ;
  Της αηδίας τον λεκέ από το στόμα
  οι νεκροκόμοι τούς τον έχουν ξεπλυμένο,

  όμως δεν βγήκε· ας έχουν τώρα στόμα καθαρό.
  Τα γένια εξέχουν αγριωπά στα μάγουλά τους
  κι ας τους τα χτένισαν πιο πριν προσεκτικά,

  μήπως τρομάξει το ευσυγκίνητο κοινό.
  Μόνο τα μάτια κάτω από τα βλέφαρά τους
  έχουν αντιστραφεί· κοιτούν στα ένδον πια.


(Mετάφραση Κώστας Κουτσουρέλης)



Ράινερ Μαρία Ρίλκε (4 Δεκεμβρίου 1875- 29 Δεκεμβρίου 1926)





20 ταξίδεψαν μαζί της:

fly είπε...

Τώρα με αποτελείωσες. Τελευταία δένομαι όλο και περισσότερο με την ποίηση, τα συγκεκριμένα που έβαλες όμως είναι...είναι καταπληκτικά. Το πρώτο ειδικά, νομίζω πως το έχω ερωτευτεί.
Καλή σου νύχτα, και καλή συνέχεια πάνω απ' όλα.

Estella είπε...

Η ποιήση είναι ικανή να σε γεμίσει ή και να σε αδειάσει. Χαίρομαι πάρα πολύ που σ άρεσαν :) Να σαι καλά και σύ. Φιλάκια πολλά. Καλό ξημέρωμα, ευχαριστω για το σχόλιο... :)

Σταλαγματιά είπε...

Δεν ξέρω γιατί έχουμε συνδέσει την μοναξιά με το φθινόπωρο, παρ όλο που τα χρώματα συνεχίζουν να είναι έντονα και να ομορφαίνουν τον χώρο γύρω μας.


Λατρεύω την ποίηση και ιδιαίτερα την μελαγχολική
Πολύ όμορφοι στίχοι.
Καλό ξημέρωμα Estella μου

Estella είπε...

Noμίζω κάθε μεταβατική περίοδο την θεωρούμε μελαγχολική...το φθινόπωρο είναι η γέφυρα που ενώνει το καλοκαίρι με τον χειμώνα... Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσαν οι στίχοι. Καλό ξημέρωμα να έχουμε. Φιλάκια πολλά.

Και λοιπόν;E allora? είπε...

Δεν τον ήξερα....έμαθα κάτι σήμερα,ευχαριστώ :)

Dreamy Cloud είπε...

Υπέροχα όλα τους και το πρώτο ειδικά τόσο όμορφο.. Φιλάκια πολλά!!

Skouliki είπε...

πολυ ωραια ολα αυτα με εκανες να σκεφτω κατι δικα μου παλιες φασεις

φιλακια

Estella είπε...

Principessa μου (ναι έτσι θα σε λέω απο εδώ και πέρα ΤΕΛΟΣ :P) ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο. Και γώ μη νομίζεις χθές τον έμαθα και μάλιστα σε μια συζήτηση με μια φίλη μου. Φιλάκια πολλά!

Estella είπε...

Συννεφούλα μου εμένα μου άρεσε περισσότερο το δεύτερο. Αλλά και το πρώτο ήταν τέλειο... Φιλιά πολλά, ευχαριστώ για το σχόλιο :)

Estella είπε...

Σκουλικάκι ελπίζω μόνο να σου έφερα όμορφες μνήμες. Φιλιά πολλά. Ευχαριστώ για το σχόλιο.

Ανώνυμος είπε...

Ποιηση..η γλώσσα του θεού!!!

Εστέλλα καταπληκτικές επιλογές!!!

next_day είπε...

παέι...θα με αποτελειώσετε..έχω 2 μέρες να μπώ ιντερνετ και όλα μου φαίνοται διαφορετικά...
πα..πα..πα...
Είναι όμροφη όντως η ποίηση..Μπορεί να ταξιδέψει τον καθένας με διαφορετικούς τρόπους!
Φιλί γλυκό καλή μου!

Estella είπε...

Μέρλιν μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο. Χαίρομαι πάρα πολύ που σ άρεσαν οι επιλογές. Φιλιά πολλά.

Estella είπε...

Ελπίζω να σε έστειλε στους πιο ονειρικούς προορισμούς. Ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου. Φιλάκια πολλά. :D

kakos lykos είπε...

Υπέροχα ποιήματα!

Η μελαγχολία του φθινοπώρου, η μοναξιά της ψυχής, ο θάνατος, στοιχεία που συνθέτουν την ρομαντική ποίηση.

Αλλά αν δούμε λίγο διαφορετικά το φθινόπωρο, θα μπορούσε η θλίψη να γίνει χαρά.

Τα φύλλα πέφτουν και σκεπάζουν με θαλπωρή το σώμα της γης, για ν'αντέξει την βαρυχειμωνιά, φέρνει στα σπλάχνα της τον σπόρο της ζωής, που περιμένει τις πρώτες ανοιξιάτικες ακτίδες να ξεπροβάλλει ξανά.
Το φθινόπωρο τώρα δεν είναι προάγγελος θανάτου, μα ένα κουκούλι που κρύβει μέσα του την ζωή.

Καλό βράδυ Estella!

Estella είπε...

Το σχόλιο σου με έκανε και χαμογέλασα. Τελικά μπορεί να μην είστε τοσο κακός κύριε λύκε. :) Αισιοδοξο και όμορφο... Ευχαριστώ παρα πολύ. Καλό βράδυ γλυκέ μου...

kakos lykos είπε...

Estella...λύκαινα είμαι όχι λύκος :)))

:P

Μην ανησυχείς πάντως δεν είσαι η μόνη,στην αρχή όλοι την πατάνε, λόγω nick!

:)

Estella είπε...

Oups...my apologies ΚΑΛΗ μου λύκαινα... ;)

sixtwelve είπε...

Πολύ όμορφα αποσπάσματα Estella. Σε άκρως φθινοπωρινό mood. Βγάζει μια δύναμη.

Estella είπε...

612 ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου! Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσαν. Φιλάκια πολλά, να περνάς υπέροχα. :)