Παρασκευή, Οκτωβρίου 02, 2009

Γυάλινος Κόσμος...

Εύθραυστος όσο και τα νεύρα μου. Οι πολιτικές δηλώσεις μου προκαλούν πονοκέφαλο, οι αμέτρητοι φάκελοι με τα βιογραφικά τους στην πόρτα μου έχουν δημιουργήσει μια πυραμίδα που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη του Χέοπα! Υπόσχονται υπόσχονται και ξανα υπόσχονται. Κατηγορούν ο ένας τον άλλο, και εχουν γεμίσει την τηλεόραση και τους δρόμους με τα σκουπίδια τους! Θέλετε να κάνετε κάτι ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ! Τα λόγια τα μεγάλα δε τα βαρεθήκατε; Και καλά εσείς, εμείς γιατί τα υπομένουμε;

Βγαίνω απο την πόρτα του έξω κόσμου και βυθίζομαι στην δική μου αλήθεια. Ίσως εκεί τα πράγματα είναι το ίδιο χάλια όμως...Είμαι παγδευμένη μέσα στον κόσμο μου που υψώνεται σαν γυάλινο τείχος. Φοβάμαι να το χτυπήσω γιατί εαν σπάσει τα γυαλιά θα με σκοτώσουν. Και πάλι όμως να μείνω σε μια γυάλινη φυλακή δεν με ενθουσιάζει σαν ιδέα. Τριγύρω απο το γυάλινο κλουβί μου υπάρχουν φτερωτά πλάσματα. Δεν είναι όμορφα. Τα φτερά τους θυμίζουν ξεσκισμένο δέρμα και το σχήμα τους τηλεόραση. Με βομβαρδίζουν με πράγματα συνετά και κλείνω τ αυτιά μου και τα μάτια μου. Οι άνθρωποι στη ζωή μου πάνε κ έρχονται, πιο γρήγορα και απο μεθυσμένο οδηγό στην εθνική... Ρίχνουνε μια ματιά μέσα στο γυαλί και νομίζουν οτι με μάθανε κιόλας. Hello? Είναι η ζωή μου θα με ρωτήσει κανείς τί σκέφτομαι; Τι θέλω; Μπα... Τους αρκεί το γυάλινο image μου. Και αφού εγώ δε με ξέρω, εσείς πώς μπορείτε να λέτε οτι με ξέρετε;

Ω ναι... είμαι χαμένη ψυχή τελικά. Πότε να τρέχω στα στενά της Αθήνας προσπαθώντας να ξεφύγω απο την καθημερινότητα και πότε να βηματίζω αργά στο σκοτάδι και να μην βλέπω ουσιαστικά την σαπίλα τριγύρω... Σταματήστε τη γή να κατέβω! Γυρνάει γρήγορα και δε προλαβαίνω να πάρω ανάσα..Σταματήστε τη γή να κατέβω λέμε! Βαρέθηκα!




 

 

How much is real? So much to question
An epidemic of the mannequins, contaminating everything
We thought came from the heart
But never did right from the start
Just listen to the noises
(Null and void instead of voices) 

Before you tell yourself
It's just a different scene
Remember it's just different from what you've seen...

12 ταξίδεψαν μαζί της:

Libertas είπε...

Πανέμορφο και αληθινό κείμενο... όπως παντα άλλωστε!
Καλή συνέχεια και πολλά φιλάκια!

Estella είπε...

Ευχαριστώ γλυκιά μου! Φιλάκια πολλά!

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ωραίο κείμενο γραμμένο με την ευαισθησία και το συναίσθημα που μας έχεις συνηθίσει.
Α ελπίζω να ανακυκλώνεις την προεκλογική σαβούρα.

Estella είπε...

Όχι κάνω κάτι πιο δημιουργικό... Ζωγραφίζω πάνω της!χαχαχα :P
Να σαι καλά γλυκέ μου. Φιλιά!

elena porcupine είπε...

Ένα να ξέρεις...Μέσα σ' αυτή τη σαπίλα, δεν είσαι μόνη...

Dreamy Cloud είπε...

Έχεις τόσο δίκιο όπως και τόσοι άλλοι που συζητάω μαζί τους. Αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι γιατί τίποτα δεν αλλάζει.. Κανείς δεν σε ξέρει καλύτερα απο σένα όσο κι αν πίστεύουν το αντίθετο μερικοί. Μπορεί η γη να μην σταματήσει αλλά εσυ να συνηθίσεις στο γύρισμα της..Φιλάκια πολλά!! :)

Estella είπε...

Porcupine γλυκιά μου, αυτό είναι αρκετά παρήγορο. Αλλά τελικά το οτι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας σημαίνει αυτομάτα οτι σταματάμε να νιώθουμε μόνοι;

Καλή μου Συννεφούλα, χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε. Ελπίζω όχι μόνο να το συνηθίσω αλλα να το αγαπήσω κιόλας...

Να στε καλά. Φιλάκια.

Laplace είπε...

πολυ ωραιο κειμενο..εκφραζει πολλους!
πολλα φιλια, καλο ΣΚ

Estella είπε...

Να σαι καλά Laplace! Καλό ΣΚ. Φιλάκια πολλά.

Άνεμος είπε...

Μην κατεβαίνεις. Μείνε πάνω και μάθε να ταξιδεύεις μαζί μας...

Κανείς δε μπορεί να σου κόψει τα φτερά!

Καλησπέρα!

Estella είπε...

Ή πάντα κάποιο αεράκι θα φυσήξει και θα με παρασύρει ε; :)

Άνεμος είπε...

Πάντα! Όταν με ζητάνε...