Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2009

Story of a Broken Soul (and mind)

Η ώρα που ξεκινάω να γράφω είναι δυο περίπου. Τι ώρα θα καταφέρω να τελειώσω την ανάρτηση αποτελεί αίνιγμα και για μένα... Νιώθω οτι έχω τόσα να πώ που σαν να με μπλοκάρουνε λιγάκι.

"Ένα τσιγάρο δρόμος" μέχρι να αλλάξουν οι άνθρωποι απο τη ζωή μου και να έρθουν καινούριοι. Σκέφτομαι παλιούς φίλους και γνωστούς... που να χάθηκαν κ αυτές οι ψυχές μέσα στην απέραντη Αθήνα; Μα κάθε φορά που κάνω την κίνηση να πάρω ένα τηλέφωνο νιώθω ένα κόμπο και τ αφήνω. Δε βαριέσαι, αν με ήταν θα έπαιρναν εκείνοι... Θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσω μια νέα φωνή, θα χαμογελάσω και θα σκεφτώ "έχει πάρει ο καθένας τον δρόμο του.Και ο δικός μου δεν είναι τόσο χάλια τελικά.." Χαθήκαμε στον βούρκο της καθημερινότητας και είναι βραδιές σαν και αυτή που χτυπάνε αδύναμα οι αναμνήσεις στο κεφάλι μου και μου τους φέρνουν έναν έναν μπροστά.

Οι άνθρωποι με απογοητεύουν ακόμα περισσότερο απ οτι με απογοητεύει ο εαυτός μου όταν δεν καταφέρνει να τους κρατήσει δίπλα μου. Άλλες στιγμές σκέφτομαι καλύτερα δεν άξιζε να μείνουν και ξεκινάω κάτι καινούριο. Καταλήγω να γράφω τις νύχτες πράγματα για μένα που ξέρω δε θα μάθουν ποτέ όσοι θα με δούν το επόμενο πρωί. Έτσι άγνωστοι διαβάζουν τις ιστορίες του διαταραγμένου μου μυαλού και με νιώθουν ακόμα και αν δεν με καταλαβαίνουν... Εδώ μέσα είμαι ο εαυτός μου με ψεύτικο όνομα εκει έξω είμαι ένα αληθινό όνομα με ψεύτικο εαυτό...

Όταν κάποιος γίνεται φίλος σου είναι κομμάτι στην ψυχή σου λένε. Και σύ ο ίδιος μπορεί να το πείς καμια φορά και να τον αποκαλέσεις: "ψυχή μου". Όταν ο φίλος φεύγει όμως τότε τί γίνεται; Το κομμάτι στο κρατάει ή στο επιστρέφει; Κι αν τον ξεχάσεις τι γίνεται; Και αν σε ξεχάσει εκείνος; Και αν κάνεις νέο φίλο; Σε πόσα κομμάτια μπορείς να κοπείς; Πόσο απο τον εαυτό σου μπορείς να δώσεις και να δωθείς και ολοκληρωτικά σε όλους;

ΣΚΑΣΕ φωνάζει το κεφάλι μου. Βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε...


Αλλαγή θέματος please...3....2....1...ACTION!

Αυτό που λένε οι Άγγλοι "ignorance is bliss" ισχύει πραγματικά. Όσο λιγότερο ψάχνεσαι τόσο περισσότερο ευτυχισμένος είσαι στην άγνοια σου και ακόμα πιο ευτυχέστερες κάνεις τις κυβερνήσεις. Μικρό χαρούμενο λευκό προβατάκι που όσο μαθαίνει γκριζάρει και καταλήγει το δακτυλοδεικτούμενο μαύρο..."Μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω" Ναι είδα και γώ το debate και όχι δε μου λύθηκαν ούτε οι απορίες ούτε οι ανασφάλιες. Κατ αρχήν να πώ οτι έδιναν πολύ λίγο χρόνο στις ερωτήσεις οπότε μερικές φορές ούτε καν προλάβαιναν να ειπωθούν και αυτό συνεπάγεται σε ευκολότερη γενικολογία των πολιτικών αρχηγών... Άντε να δούμε τι θα μας φέρουν οι ερχόμενες εκλογές. Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν έχουν μείνει και πολλά να καταστραφούν πλέον... "Κάηκαν" τα περισσότερα.

Η παρένθεση κλείνει και απιστρέφουμε στα συναισθήματα της αποψινής βραδιάς αφού το μυαλό μου σαν να έχει αρχίσει να ηρεμεί. 

Ξεκίνησα ένα σόλο hip/hop-lowbap ταξίδι και βυθίζομαι σε στίχους που μ αγγίζουν και με κάνουν να σκέφτομαι. Δυστυχώς λείπει ένας νέος αλλά σημαντικός μουσικός συνταξιδιώτης απόψε. Και εδώ είναι που κολλάει αυτό που λέγαμε πριν "Και που να ναι αυτή η ψυχή". Βέβαια εδώ η εκφραση σ αφήνει με γλυκό συναίσθημα και όχι πίκρα... Μεγάλη μαγεία οι ίδιες λέξεις να μεταφέρουν διαφορετικά πράγματα...

"Ενα τσιγάρο δρόμος" απ τα παλιά στα νέα σ αυτά που θα έρθουν σ αυτά που φεύγουν μα... δεν μου ξεφεύγουν ακόμα και αν το θέλω δηλαδή...

οπα κάτσε πάς να μιζεριαστείς και πάλι; 

Όχι ηρέμησε. Οσο το σκέφτομαι κρατάω τα καλά απ όοοολους εκείνους που άφησα να με πλησιάσουν και θα κλείσω την ανάρτηση με χαμόγελο. Ξεχνάω τον πόνο ακόμα και αν οι ουλές μένουν.

"Οξύμωρο; Μπορεί...αλλά πηγαίνω πάσο αλλιώς τη μαγεία του απρόβλεπτου θα χάσω..."






Να σαι καλά Δ. και ευχαριστώ. Καλημέρα.










 

8 ταξίδεψαν μαζί της:

Skouliki είπε...

νομιζω η αυτογνωσια σε συνδυασμο με τα παθη του καθενος μας κανουν να βρισκομαστε σε αδιεξοδο
αλλα το να ζησεις ειναι μαγεια

φιλια !!

KitsosMitsos είπε...

Είναι πολύ εύκολο να χάσεις και να χαθείς. Αρκεί να μην κάνεις τίποτε.
Το να βρεις και να βρεθείς όμως...

Estella είπε...

Η αυτογνωσία Skouliki μου νομίζω είναι μια δύσκολη έννοια... Θέλω να πώ πότε μπορείς να είσαι σίγουρος οτι ξέρεις τον εαυτό σου τελικά; Αδιέξοδα πάντα θα υπάρχουν... Αλλά κάποιες φορές ακόμα και όταν νιώθω τόσο πνιγμένη στην ιδέα οτι δε μπορώ να βγώ κάτι θα γίνει και θα ανακαλύψω έναν διαφορετικό δρόμο...

KitsosMitsos έχεις απόλυτο δίκιο...

Να στε καλα.

Skouliki είπε...

ναι διοτι η ζωη σου δινει περιεργες διεξοδους
οσο για την αυτογνωσια ειναι προιον πειρας και πολλων παραγοντων
οταν εισαι καλα με αυτο που εισαι εσυ καταρχιν ειναι η αρχη

Estella είπε...

Τότε μπορώ να πώ κάνω μια καλή αρχή...Και αυτό είναι πολύ θετικό σαν σκέψη... Ευχαριστώ Σκουλικάκι!

next_day είπε...

Απο τα πιο όμορφα ποστ που έχω διαβάσει...
Χαίρομαι που τελείωσε με ένα χαμόγελο...
Μ'αρεσει αυτη η δυναμη των συναισθημάτων και του γραψίματος..
Όσο προχωράς να ξεδιπλώνεις τις σκέψεις σου, τόσο πιο πολύ αλλάζουν αυτά που νιώθεις!

Dreamy Cloud είπε...

To πρώτο κομμάτι του πόστ σου είναι ότι ακριβώς με απασχολεί τον τελευταίο καιρό. Έτσι αισθάνομαι,δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα! Δεν είναι ανάγκη να πέφτεις με κάτι τέτοια το χαμόγελο έχει θέση όμως! Απο τον κάθε άνθρωπο που περνάει απο τη ζωή μας παιρνουμε κάτι και αν χαθεί ότι μοιράστηκες μένει πάντα μέσα σου κάτι θετικό..Kαλώς σε βρήκαμε, φιλάκια!!

Estella είπε...

Γλυκιά μου next day με κολακεύει απίστευτα το σχόλιο σου. Είναι μαγεία η αλλαγή των συναισθημάτων και ακόμα πιο μαγικό είναι την ώρα που γράφεις μια λέξη να την βλέπεις μαύρη ενώ μετά όσο σκέφτεσαι να την βλέπεις να παίρνει άλλες αποχρώσεις! Αυτη τελικά είναι η δύναμη της γλώσσας...!

Ονειρική μου Συννεφούλα, η ταχύτητα με την οποία τα πρόσωπα στη ζωή μας αλλάζουν είναι απίστευτη... Απο τη μια με χαροποιεί που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες απο την άλλη στεναχωριέμαι στην ιδέα οτι μπορεί να μοιραζόμαστε την ίδια μελαγχολία.

Εύχομαι χαμόγελα σε όλους και πολλά πολλά ονειροφιλάκια ;)