Το έναυσμα

Δεν ξέρω καν γιατί δημιουργησα ένα νέο blog. Ίσως είναι η ανάγκη να παγιδεύσω κάθε ονειροπαρμένο στο διαδίκτυο. Ίσως ακόμα για άλλη μια φορά να θέλω να εξωτερικεύσω συναισθήματα, όνειρα και σκέψεις πίσω απο μία μάσκα...Αυτό δεν είναι το ευκολότερο άλλωστε; Να κρυβόμαστε και να μιλάμε; Να μιλάμε σε αγνώστους, να μιλάμε στον εαυτό μας, και το πληκτρολόγιο να γίνεται ο πιο υπομονετικός εξομολογητής.

Κάποιος ίσως ρωτήσει, πώς γίνεται να ονειρεύεται κάποιος μπροστά απο μια σελίδα. Η αλήθεια είναι οτι τα ομορφότερα όνειρα τα κάνουμε με τα μάτια ανοιχτά...

Δεν θέλω να ονειρεύομαι τη ζωή μου. Θέλω να ονειρεύομαι όσα η ζωή δεν μου προσφέρει όσο και αν παλέψω. Εσείς;