Σήμερα δεν έχω τίποτα σοβαρό, φιλοσοφημένο ή λυρικό να πω. Απλά μου ήρθε η διάθεση να παίξω με το πληκτρολόγιο...
Ύστερα από ένα σεμινάριο που παρακολούθησα συνειδητοποίησα πόσο με πορώνουν οι δυναμικοί άνθρωποι... Οι άνθρωποι που φτάνουν ψηλά γιατί έχουν τα κότσια και το μυαλό να το κάνουν. Τη δύναμη να κάνουν εκείνο το βήμα που οι άλλοι φοβούνται. Με εξιτάρει το I.Q. ρε γαμώτο...! Πείτε το παραξενιά, ανωμαλία, κουφό, αλλά συμβαίνει... Ο καλύτερος τρόπος να τραβήξει κάποιος την προσοχή μου είναι μια έξυπνη ή ψαγμένη ατάκα, και μετά...στα πατώματα η Estella!
Ο δυναμισμός όμως δεν φαίνεται μόνο από τον επαγγελματικό χώρο όπως ήταν η κυρία που με εντυπωσίασε... Είναι στο περπάτημα, στη χροιά της φωνής... στο βλέμμα... Αυτό που με απασχόλησε αρκετά μπορώ να πω σαν σκέψη είναι αν τελικά δυναμικός γεννιέσαι ή γίνεσαι...
Δεν ξέρω αν είμαι δυναμική... Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να δώσω ένα τέλος στα πισωπατήματα. Μα γιατί να υποκύπτεις στους φόβους σου άλλωστε; Τι κερδίζεις με ένα βήμα πίσω; Η μαγκιά είναι αντί για όπισθεν να το πας τσίτα τα γκάζια...! Το μυστικό είναι να κατανοήσεις πόσο απλά είναι τα πράγματα. Τότε σκέφτεσαι πιο καθαρά και βρίσκεις και τη λύση τους...
Κάτι που επίσης ανακάλυψα για τον εαυτό μου είναι ότι με τρελαίνει η όλη φάση με τα mails μεταξύ των blogger. Μ αρέσει τρελά αυτό το μυστήριο που υπάρχει πίσω από το nickname του καθενός. Μια ιστορία κρυμμένη σε κάθε site και ένα σωρό συναισθήματα που παίρνουν σάρκα και οστά... God... I love blogging!
Οκ, είμαι κυκλοθυμική. Και ναι απορώ πως με αντέχει το αγόρι μου και οι φίλοι μου. Γι αυτό και γω παλεύω να μειώσω τα ξεσπάσματά μου. Αλήθεια παιδιά το παλεύω... Και πιστεύω θα τα καταφέρω. Νίκο μου συγνώμη.... Εσύ την πληρώνεις συνήθως αλλά μ αγαπάς και μου τα συγχωρείς όλα... Σ αγαπάω ματάκια μου κι ας γίνομαι σπαστική και στριμμένη...! Θα επανορθώσω το υπόσχομαι...
Κάτι τελευταίο και να κλείσω, μπορώ να αισθανθώ πότε ο άλλος μου μιλάει γιατί θέλει να με χρησιμοποιήσει και πότε γιατί με συμπαθεί...Δεν είμαι τόσο αφελής... Απλά κάνω ότι δεν καταλαβαίνω....γιατί...γιατί...ε δεν ξέρω ούτε εγώ γιατί! Τρελή είμαι ο,τι θέλω κάνω...!
Το παρακάτω βίντεο μ έχει κάνει και ανατριχιάζω κάθε φορά που το βλέπω... Αξίζει να ρίξετε μια ματιά... Όποιος φοβάται να αλλάξει για ν αντιμετωπίσει τον εαυτό του, τους φόβους του είτε αντιγράφοντας είτε παριστάνοντας κάποιον που δεν είναι αξίζει και το κλάμα και τη μιζέρια του. Έτσι είναι η ζωή. Σκληρή. Δεν χρειάζονται κατανόηση τέτοια άτομα. Λύπηση μόνο.
Υποσημείωση 1: Θυμάστε μια τυφλή κοπέλα που είχα αναφέρει κάποτε σε μια ανάρτησή μου; Την είδα αγκαλιά με εκείνον το νεαρό που την είχε βοηθήσει τότε να κατέβει και να πάει στην αποβάθρα του μετρό... Όσο το σκέφτομαι χαμογελάω...
