Ίσως...

Mεγάλωσα πια σου λέω

Σε ποιά κατεύθυνση δε ξέρω

Μεγάλωσα νευρωτικά

και τώρα άντε να εμπιστευτώ

Τι είναι η πίστη; Τι σημάδια κουβαλώ στο κορμί μου;

Απο θάλασσες ψεγάδια

Απο ανθρώπους μισά βράδια

Και η πιο άτιμη νυχτιά, το σκοτάδι

Οι φόβοι σου που μεγαλώνουν

Οι ψεύτικοι, οι επίκτητοι

Ενώ οι επιλογές σου λάθος,

πνίγηκες στο αίμα σου πάλι και μπερδεύτηκες...Ξύπνα!

Αλήθεια δεν είναι τα βάσανα θύμα στο μυαλό σου

Στις αισθήσεις σου θυτης

Τα μάτια σου, το στόμα μου,τ αυτιά τους

Τι είναι αλήθεια;

Μπέρδεμα,ψέμα που είναι σε ποιά διάσταση;

Πες μου χάθηκε η ελευθερία σου;

Οι στίχοι παραπάνω είναι απο ένα κομμάτι των Emes το "Πισώπλατα Μπερδεμένα Σχέδια".  Ενιωσα οτι αυτό που καίει την ψυχή μου αποτυπώνεται άψογα μέσα απο αυτά τα λόγια... ( Το προφίλ τους στο myspace http://www.myspace.com/emes5 )

Αν μπορούσα μόνο να ήξερα ένα μικρό κομματάκι απο τις σκέψεις των γύρω μου... Λίγο μόνο λιγάκι... Πολύ σαδομαζοχιστικά όντα είμαστε τελικά. Δε γίνεται να είμαστε λίγο ξεκάθαροι με τον άλλον; Αν δεν θέλουμε κάτι δεν το αφήνουμε να περιμένει στην αποβάθρα αλλά του δείχνουμε τον δρόμο για την έξοδο απο τον σταθμό. Τόσο δύσκολο είναι; Και μετά έχουν την απαίτηση για εμπιστοσύνη ειδικά αν σ αυτό το ζήτημα, το παρελθόν δημιουργεί τείχη δυσοίωνα; Αυτό το μια κρύο μια ζέστη τι είναι; Πικάρεις τον άλλο για να κολλήσει και καλά ε; Μπα... Μερικές φορές είναι εντελώς αντίθετο το αποτέλεσμα. 

Βαρέθηκα να περιμένω. Λέω να επιβιβαστώ στο επόμενο τρένο. ΙΣΩΣ χαθούμε λόγω συχνών δρομολογίων. ΙΣΩΣ γιατί ο κόσμος στους σταθμούς που προχωράει πάντα αυστηρά και βιαστικά μπορεί να μας απομακρύνει ακόμα περισσότερο. Αυτή τη φορά όμως ξέρω πως δε θα το μετανιώσω που έφυγα. Και ο λόγος; Γιατί όταν γύρισα την πλάτη δεν με φώναξες. ΙΣΩΣ δεν είχες τα κότσια να το κάνεις. ΙΣΩΣ είχες βραχνιάσει απο τις δήθεν ελεύθερες σου σκέψεις και ξέχασες οτι τελικά μόνο όταν θα είσαι ολομόναχος θα ανήκεις εντελώς στον εαυτό σου- που λέει και ο da Vinci. ΙΣΩΣ με σκέφτεσαι όπως σε σκεφτόμουν εγώ σήμερα. ΙΣΩΣ το μετανιώσεις. Φεύγω. Είχες μια ευκαιρία να αποδείξεις οτι είσαι κάτι το διαφορετικό. Την έχασες. Όχι μονο γιατί είσαι ένα με τη μάζα, αλλά γιατί ακόμα και μέσα στη μάζα δεν ξέρεις να συνυπάρχεις με το υπέρμετρο εγώ σου...

"Θα ξαναβρεθούμε;"

"ΙΣΩΣ" ειχες πεί

"NEVER AGAIN" σου απαντώ.

Next station Relief, please mind the gap between ignorance and weariness.

Πάνω στο τρένο φάντασμα
μέσ' τη νύχτα θα χαθώ
μέσ' την έρημο σ' ένα πάρτυ μαγικό
πάνω απ' το γκρεμό τ' ουρανού
θα περνώ
τρένο φάντασμα με σβησμένο αριθμό 

 

Μπορεί να είχαμε μια ελπίδα 

Τώρα για πάντα ελπίδα θα μείνει...