Κόκκινο κραγιόν ανακατεμένο με τα υπολείμματα από κόκκινο κρασί στα χείλη... Η μέθη χτίζει δίχτυα και η θάλασσα ποτίζει φαντασιώσεις... Ύστερα εκείνα τα φώτα από απέναντι που σε προκαλούν σαν τις σειρήνες μέσα στη νύχτα. Ξέχνα τα όλα, ξέχνα τα. Δώσε όρκο σιωπής με το μυαλό σου και άδειασε το σα να μην υπάρχει αύριο.
Ακούς τη μουσική; Αφέσου και χόρεψε σα να μην σε κοιτάζει κανείς. Ντύσου με την υγρασία των δεικτών που σημαδεύουν τα μεσάνυχτα. Όταν το δέρμα κολλάει μην εκνευριστείς... Απλά δοκίμασε το κόντρα σ ένα δεύτερο... Έτσι...Γι αλλαγή... Για χάρη του ήχου από τα κύματα. Μετά γέλα λίγο με τα ψεύτικα τα φλερτ και ρίξε χώμα στην φωτιά σου πριν κοιμηθείς... Οι καιροί είναι δύσκολοι κι άμα πάρεις φωτιά...Ή μήπως να το ρισκάρεις; Έτσι για να μην πάει στράφι και το κραγιόν;
