Ένα ατελείωτο βαλς η Αθήνα. Ζει την μελαγχολία στις Κυριακές της και αδειάζει τους δρόμους σαν κάτι να φοβάται... Είναι το σκοτάδι; Είναι η ομίχλη; Η υγρασία; Μήπως απλά το κρύο;
Και είναι όμορφα. Είναι πολύ όμορφα να μπορείς να ακούσεις ακόμα και έναν ψίθυρο κάτω από την Ακρόπολη. Κι ας έχει κάγκελα γύρω γύρω να θυμίζουν τις φυλακές σου. Ξέρω ναι, δεν έχει μόνο η μοναξιά τη γοητεία της αλλά ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί την έστω και ανεπαίσθητη ανάγκη που μπορεί να κρύβουμε για εκείνη εν τέλει;
Νομίζω θα κοιτάζω το πληκτρολόγιο αφηρημένα για πολλή ώρα ακόμα. Ίσως ήρθε η ώρα να δώσω λίγη ηρεμία και στον δρομέα που δε λέει να σταματήσει να αναβοσβήνει προκλητικά. Αγαπητέ μου, έχω πολλές σκέψεις και οι λέξεις με πρόδωσαν.
Και να φανταστείς ότι είχα στο μυαλό μου ένα κτήριο και γι αυτό ήθελα να γράψω... Δε βαριέσαι; Άλλη φορά.
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας... Μα δε με λένε Στέλλα. Στην πραγματικότητα, το Estella, δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό μου όνομα! Σε κάθε περίπτωση, κρατάω τη θετική σας διάθεση και σας ευχαριστώ για τα mail....
Χαιρετώ.
Και είναι όμορφα. Είναι πολύ όμορφα να μπορείς να ακούσεις ακόμα και έναν ψίθυρο κάτω από την Ακρόπολη. Κι ας έχει κάγκελα γύρω γύρω να θυμίζουν τις φυλακές σου. Ξέρω ναι, δεν έχει μόνο η μοναξιά τη γοητεία της αλλά ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί την έστω και ανεπαίσθητη ανάγκη που μπορεί να κρύβουμε για εκείνη εν τέλει;
Νομίζω θα κοιτάζω το πληκτρολόγιο αφηρημένα για πολλή ώρα ακόμα. Ίσως ήρθε η ώρα να δώσω λίγη ηρεμία και στον δρομέα που δε λέει να σταματήσει να αναβοσβήνει προκλητικά. Αγαπητέ μου, έχω πολλές σκέψεις και οι λέξεις με πρόδωσαν.
Και να φανταστείς ότι είχα στο μυαλό μου ένα κτήριο και γι αυτό ήθελα να γράψω... Δε βαριέσαι; Άλλη φορά.
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας... Μα δε με λένε Στέλλα. Στην πραγματικότητα, το Estella, δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό μου όνομα! Σε κάθε περίπτωση, κρατάω τη θετική σας διάθεση και σας ευχαριστώ για τα mail....
Χαιρετώ.
