Τετάρτη, Νοεμβρίου 03, 2010

3/11/2010

Αγαπημένο μου ονειρολόγιο,

Σήμερα έζησα μια από τις πιο ήσυχες μέρες της ζωής μου. Δυσκολεύτηκα πολύ να ξυπνήσω το πρωί. Μη με ρωτήσεις τον λόγο, το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι ήταν όμορφος. :) Κατάφερα να ξυπνήσω αλλά δεν πρόλαβα να φτιάξω καφέ, με αποτέλεσμα σε όλο το μάθημα να εξακολουθώ να νυστάζω. Ωστόσο, το βρήκα απίστευτα δύσκολο να μείνω συγκεντρωμένη. Το μυαλό μου ξέφευγε σε τρελό σημείο. Σκέψου οτι ο χρόνος σε ορισμένες στιγμές έμοιαζε ανύπαρκτος... Όλα ήταν τόσο ζωντανά...

Μοναχική μέρα. Τόση ησυχία είχα καιρό να αισθανθώ. Δε με χάλασε. Ακόμα περισσότερος χρόνος και χώρος να ταξιδέψω στο κεφάλι μου. Μετά το μάθημα χάθηκα σε μια τρικυμία βιβλιογραφίας. Η εργασία μου ΠΡΕΠΕΙ να εντυπωσιάσει. Και ΘΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ. Ναι η τελειομανία συνάντησε την εργασιομανία...

Ύστερα περπάτησα στο κέντρο της Αθήνας. Παρέμενε λίγος χρόνος μέχρι να πάω στη δουλειά. Οπότε βρέθηκα στα Starbucks που αντιπαθούσα μέχρι σήμερα αρκετά. Ήταν ήσυχο σημείο και μπορούσα να διαβάσω άνετα ενώ απόλαυσα και ένα αντικειμενικά ωραίο παγωμένο τσάι... (Μια από τις συνήθειες που μου κόλλησε η σχολή...)

Στη δουλειά τα πράγματα κύλισαν ήρεμα. Αν και δυσκολεύτηκα να μαζέψω το μυαλό μου. Είναι που ο Νοέμβρης έχει κάτι το απίστευτα ερωτικό... Δε ξέρω γιατί με προκαλεί έτσι. Το χαμόγελό μου ήταν ασυγκράτητο κάθε φορά που έβλεπα ένα ζευγαράκι πιασμένο χέρι χέρι...

Κι έτσι, βρίσκομαι σε έναν απο τους πιο ερωτικούς μήνες του χρόνου, παρέα με την πιο ερωτική μουσική του κόσμου και ένα ποτηράκι κρασί να συνοδεύει την εισαγωγή της εργασίας που απόψε πρέπει να γράψω. Ελπίζω η νύχτα μου να κερδίσει μια ακόμα πιο ξεχωριστή νότα... :)

Η φίλη σας,
Estella

Σημείωση: Ντυθείτε καλά, ο καιρός είναι περίεργος. :)

Περιμένοντας εκείνο το χτύπημα στην πόρτα της ζωής μου που θα με εξιτάρει... Έχει και η αναμονή την γλύκα της....Knock 1...2...3...