Πέμπτη, Νοεμβρίου 24, 2011

Έρωτας στα Χρόνια του Πρόζακ

Μ ένα έθνος βυθισμένο στην μαστούρα της καταστροφολογίας και μια γενιά απογοητευμένη απ όλα...τι μένει; ΠΡΟΖΑΚ Πως καταντήσαμε ρε πούστη μου; Να θαυμάζουμε τους άντρες σαβουρογάμηδες και τις γυναίκες "μετρό". Τι τις ποιες; Αυτές που όταν δεν έχουν από που να πιαστούν ανοίγουν τα πόδια. Και είναι κι άλλοι....

Και είναι δύσκολο. Όχι όχι... είναι δύσκολο να σαι σχιζοφρενής πίστεψε με γιατί δε τα βγάζεις πέρα με κανέναν! Είναι όλοι καταθλιπτικοί και δε νοιάζονται ούτε για σένα ούτε και για τις 10 προσωπικότητες που κουβαλάς στο μάτι... ΠΡΟΖΑΚ.


Κάπου στο τέρμα και ο έρωτας που άφησε τα βέλη κι έπιασε πληκτρολόγιο μπας και μας προλάβει. Τι να προλάβει έτσι που τα κάναμε... Γέλα ρε. Σου μείνανε τα τόξα καβάτζα. Μαλάκα και συ. Νικήθηκες από ένα χαρτάκι. Χαρτάκι είπα ή χαπάκι; Χαπάααααακι. ΠΡΟΖΑΚ. 


Πες μου, τι πίνουνε οι σκιές και μάθανε να κρύβονται. Τι παιχνίδι έστησε το σκοτάδι στο φως, πες μου, πες μου... Γιατί δεν χτυπάνε τα όνειρα το κεφάλι σου και χτυπάει το άγχος την καρδιά σου; Κρατάς μαχαίρι; Όχι τώρα. Όχι όχι όχι... Περίμενε. Όταν δε θα κοιτάζω. Τώρα ξέρω. Τώρα τι με νοιάζει; ΠΡΟΖΑΚ


Είμαι τα πάντα. Είμαι... Είμαι δοχείο εκτόνωσης,
 είμαι το φάρμακο για τις ανασφάλειες που σου φύτεψε στο κεφάλι το lifestyle,
 είμαι... είμαι η ψυχολόγος σου,
 η φίλη σου
 η γκόμενα σου
 είμαι ο καθρέφτης σου,
 ο ψεύτης σου, η θλίψη σου,
 η χαρά σου...
Είμαι...ΠΡΟΖΑΚ.

 Και γιατί;
 να μαι πάντα εκεί
όταν ο άλλος σου γαμάει τη ζωή;
 ΓΙΑΤΙ;

Και τώρα ησυχία. Φύγανε όλοι. Έφυγε κι αυτός. Έφυγε. Τι ώρα είναι άργησα; Άργησα. Να φύγω ξέχασα. Και τώρα τι...; Όταν όλοι λείπουν και μένεις μόνος; Φεύγεις και συ ή είσαι ήδη η φυγή;

Σκάσε... Μίλα μου λίγο.. Μείνε... Φύγε... Μείνε λίγο...






Μην μ' αγγίζεις σου λέω γιατί
Θέλω να μ' ακουμπήσεις
Μίσησε με, χρειάζομαι λίγο
να μ' αγαπήσεις
βούλωσε το.
Μπορείς την καρδιά σου
να μου ανοίξεις;
Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ
Θα μου λείψεις...(*2)

Τι ακριβώς ζητάτε από εμένα??
Πείτε μου...
Εγώ δεν το ζω στο δρόμο
Εγώ λέω το δρόμο δείχ' τε μου...
Έχω χαθεί και κανείς άλλος δεν ευθύνεται
Μα δεν θα σας το πω όσο πολύ και αν θέλω να μείνετε...

Ίσως έτσι να το κάνετε, με πιάνετε,
τουλάχιστον ο νους μου έτσι το αντιλαμβάνεται.
Όσες φορές ζήτησα κάτι
τις περισσότερες από αυτές μου γυρίσατε την πλάτη...

Αντιθέτως, ό,τι αποστρέφομαι, ό,τι απεύχομαι
και με κάνει να καταστρέφομαι
όλοι πρόθυμοι να το προσφέρετε
χαμογελώντας με χαμόγελα αινιγματικά

Σαν της Τζοκόντας και όντας ετών 25
μπορώ στάνταρ να σου πώ
πως πιο εύκολα βρίσκεις χόρτο
από ειλικρινές σ' αγαπώ
τόνοι και από τα δύο αν μπουν στον οργανισμό σου
εντέλει δεν ξέρω πιο περισσότερο σε μαστουρώνει

Για αυτό φύγε και άσε με να γράψω
θέλω στο χαρτί και όχι πάνω σου να ξεσπάσω
σου λέω με την ελπίδα πως θα μείνεις εδώ,
στην αγκαλιά σου να με αφήσεις να κλάψω

Σε σιχαίνομαι, ποτέ δεν σ' αγάπησα
σε λατρεύω να πας να γαμηθείς με όποιον βρεις
Θεέ μου ζηλεύω

Θέλω να ανέβω στην κορυφή,
βρείτε μου τρόπο για να κατέβω
γουστάρω την ζωή μου απλή
και λατρεύω να την ανακατεύω

Προτιμάω από εσένα τσουλάκι
να γαμάω όποια βλέπει το μάτι μου
ποια είσαι εσύ γαμώτο;
και τι κάνεις στο κρεβάτι μου;
Που είναι η αγάπη μου;


Θέλω να βγω, να πιω έναν καφέ.
Θέλω μόνος μου σπίτι να μείνω
Θέλω να συνεχίσω λίγο ακόμα
αυτό το κουπλέ
Γεια χαρά, σε αφήνω...