Μια βόλτα κάτω απο το φεγγάρι...

Όμορφα που είναι απόψε. Τα σύννεφα παίζουν με το φεγγάρι και γω απλά μένω εδώ να αναρωτιέμαι... Αποκτώ φόβους γιατι νιώθω άδεια ή νιώθω άδεια επειδή οι φόβοι μου παραείναι δυνατοί για να νιώσω το οτιδήποτε άλλο; Φαύλος κύκλος.

Αναρωτιέμαι κάποιες νύχτες πότε θα νιώσω όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα που οι γύρω που ορκίζονται πως νιώθουν. Ποτε θα έρθει ο καιρός για το ένα πότε για το άλλο και τελικά αυτό που καταλήγω πάντα να ξεχνάω είναι το τώρα. Ασε για ένα λεπτάκι το αύριο. Τώρα. Τι κάνουμε τώρα; Τι κάνεις τώρα; Ενδιαφερεσαι για το τί κάνει κάποιος άλλος; Σκέφτεσαι πως να ναι η ζωή του; Aυτη τη στιγμη που εσυ διαβάζεις περασμένα λόγια αυτος ή αυτή μπορεί να σε σκέφτεται...το ξέρεις; Γιατί δεν τον ρωτάς; Γιατί δεν την ρωτάς; Γιατί αναρωτιόμαστε μόνοι; Μάθε. Μην μένεις στο αν. Μην αφεθείς στην κενότητα.

Η νύχτα προβλέπεται δύσκολη. Η ώρα λίγο μετα τις 2. Νυχτα ειπα; Διορθώστε με. Μέρα.



Nocturne. Τραγουδι της νύχτας. Παραδέχτηκα οτι ειναι μέρα. Δε σημαίνει οτι θα το πιστέψω κιόλας. Εδώ ακόμα σκοτάδι έχει.